«در کمال تعجب خبری را مبنی بر قطع همکاری با بعضی از نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران در رسانه‌ها خواندم که مایه تأسف بنده شد و تصمیم گرفتم برای مسئولین هنرمندان و مخاطبان محترم، توضیحاتی چند و دوستانه را بیان کنم.

آزمون ورودی نوازندگی در ارکسترهای سراسر دنیا بدین شرح است:

این آزمون در سه مرحله (و فقط یک بار برای همیشه) برگزار می‌شود که مرحله اول پشت پرده و دو مرحله دیگر حضوری است.

برای مثال وقتی نوازنده می‌خواهد برای سازهای زهی در یک ارکستر امتحان دهد، اکثر نوازندگان سازهای زهی آن ارکستر به عنوان هیئت داروان حضور دارند. به همین ترتیب برای آزمون سازهای بادی چوبی و سازهای بادی برنجی و سازهای کوبه‌ای نیز به همین شکل عمل خواهد شد.

به دلیل اینکه سونوریته یکی از ارکان و ستون‌های مهم هر ارکستری است و این فقط در سال‌های متوالی با همنوازی و تجربه و زحمت فراوان بین نوازندگان ارکستر به وجود می‌آید. اگر نوازنده‌ای با تکنیک و موزیکالیته بسیار بالا اما از لحاظ سونوریته متناسب با آن گروه در آن ارکستر نباشد، آن نوازنده انتخاب نخواهد شد؛ زیرا که سونوریت که سال‌ها آن ارکستر برای بدست آوردنش تمرین و تلاش کرده، دچار خدشه می‌شود.

به همین دلیل است که نوازندگان آن ارکستر باید در هیئت داوران حضور داشته باشند تا از بین نوازندگان متقاضی، نوازنده‌ای را برای آن ارکستر انتخاب کنند که با سونوریته آنها همخوانی داشته باشد. لذا معیار انتخاب این نوازندگان طبق استانداردهای جهانی است که هیچ ربطی به شرقی و غربی بودن ندارد و نوازنده پس از طی این مراحل تا زمانی که بازنشسته شود در آن ارکستر و در همان صندلی که انتخاب شده خدمت خواهد کرد.

در ضمن باید یادآور شوم که به خاطر حقوق کافی و شرایط رفاهی مناسب این نوازندگان به فکر شغل دوم و سوم نخواهند بود و با تمام انرژی و تمرکز در خدمت آن ارکستر هستند.

در دوران همکاری من با ارکستر سمفونیک تهران چه به عنوان رهبر مهمان و چه به عنوان رهبر دائم که مدت بسیار کوتاهی بود، تمامی نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران از بهترین نوازندگان ایران بودند.

برای مثال طبق اطلاعات و گواهی بنده، سازهای بادی چوبی ارکستر سمفونیک تهران از لحاظ همنوازی بسیار عالی هستند و این مورد قبول تمام رهبران ارکستر سمفونیک تهران نیز بوده است. یعنی این گروه تمام نقاط قوت و ضعف و سونوریته همدیگر را می‌شناسند و به راحتی می‌توانند همنوازی کنند.

و این همچنین در مورد نوازندگان بادی برنجی و نوازندگان زهی و نوازندگان کوبه‌ای ارکستر سمفونیک تهران صادق است.

در پایان امیدورام که عدالت برقرار شود و این نوازندگان به ارکستر بازگردند و باعث افتخارآفرینی ارکستر سمفونیک تهران شوند. بنده مطمئنم که این خواسته مسئولین ذی‌ربط نیز هست.

بنابراین خواهش بنده به عنوان یک دلسوز و یک انسان عدالت‌خواه این است که برای نوازندگان هر کنسرتی (مناسبتی و یا کنسرت‌های ماهانه) که باعث افتخار کشور ایران شدند، تدبیری اندیشیده شود که این نوازنده‌های توانا به ارکستر بازگردند و موجب بازگشت آرامش به کل مجموعه بنیاد رودکی شوند.

من می‌دانم که این خواسته تمام مسئولین، هنرمندان، مخاطبان و نوازندگان ارکسترهای زیر نظر مجموعه بنیاد رودکی نیز هست.

در آخر و با احترام به تمام کسانی که زحمت کشیدند، این سخنان من را به عنوان یک نیت خیر پذیرا باشند.

بااحترام. نصیر حیدریان»