باغچه‌بان بچه‌ها را به دنیایشان بازگرداند. با آنها مثل خودشان حرف می‌زد. برایشان شعر و داستان می‌خواند،‌ با آنها نمایش راه می‌انداخت و از این راه به آنها آموزش می‌داد. در این فضای آموزشی جدید او فعالیت‌هایی را آغاز کرد و در آموزشگاه‌های بعدی آنها را ادامه داد که بسیار شبیه به فعالیت‌های نمایشی در زمینه نمایش خلاق است. بنابراین می‌‌توان او را اولین فعال نمایش خلاق در ایران دانست. اساس آموزش باغچه‌بان بر پایه بسترسازی برای کسب آگاهی و شناخت توسط خود کودک و آمیختن آموزش با پرورش بود. بنابراین زمینه‌ای فراهم می‌ساخت تا کودکان بتوانند تجربه عملی بیشتری داشته باشند و در این شیوه، بازی و نمایش بخش جدایی‌ناپذیر بود. او از همان امکانات اندک کلاس درس مانند میز و نیمکت، تعداد دانش‌آموزان، در و پنجره ها و… برای آموزش استفاده می‌کرد. حتی در بررسی عکس‌هایی که از آن دوران باقی است و نیز با توجه به توانایی او در نجاری به نظر می‌رسد علاوه بر وسایل کمک آموزشی به تهیه میز و صندلی مناسب با جثه کودکان نیز اهمیت می‌داد و چه بسا این میز و صندلی‌ها  هم ساخته دست او باشد.

برگرفته از صفحه 24 و 25 کتاب شماره 2 توکا نوشته مژگان وثوقی کارشناس ارشد پژوهش هنر و مربی نمایش خلاق- به کوشش فائزه فیض شیخ‌الاسلام- انجمن صنفی سراسری تئاتر کودک و نوجوان ایران