به گزارش سینمایی نیوز و به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، احترام برومند در ابتدای این مراسم گفت: امروز همه ما صاحب عزا هستیم و واژه تسلیت بر زبانمان جاری است. همگی به تئاتر و سینمای ایران تسلیت می‌گوییم. فریماه فرجامی عزیزمان در اوج زیبایی و محبوبیت، خیلی زودتر از آنچه فکر می‌کردیم، بازیچه دست تقدیر شد. متاسفانه سال‌ها پرده سینما و صحنه‌های تئاتر از حضورش محروم ماند.

او ادامه داد: فریماه فرجامی ساده‌دل، مهربان، صمیمی و رفیق بود. اگر استعداد در بازیگری را به سواد و دانش اضافه کنید، می‌شود فریماه فرجامی. اما او متاسفانه خیری از زندگی ندید. او بدون اینکه شاد باشد لبخند می‌زد و هرگز لب به گلایه نمی‌گشود. سینمای ایران هرگز فریماه فرجامی را از یاد نمی‌برد.

مرضیه برومند مدیرعامل خانه سینما نیز در این مراسم گفت: واقعیت اینکه اصلا دلم نمی‌خواست حرف بزنم و تا دیروز تلاش کردم تا از زیر بار حرف زدن شانه خالی کنم اما بزرگان گفتند تو مدیرعامل خانه سینما هستی و باید حرف بزنی. اتفاقا به همین دلیل نمی‌خواستم حرف بزنم، این چه سینماییست که تمام آن عزاست؟!

او ادامه داد: نمی‌دانم چرا نام پریچهر همزمان با نام فریماه به خاطرم می‌آید، پریچهر دختر عمه من بود و سرگذشت غم‌انگیزی داشت که ما آن را آبجی ناکام می‌نامیدیم و فریماه هم آبجی و ستاره ناکام ما بود که قربانی مناسبات سینمای دهه شصت شد. او با اینکه هنرمند بود، بیشتر قربانی زیبایی و هنرش شد. مدارج ستاره شدن را خیلی زود طی کرد و خیلی زود به دلایلی که اکنون جای باز کردنش نیست در هاله‌ای از غبار پنهان شد.

برومند در ادامه بیان کرد: علی‌رغم اینکه از دور خیلی پر رمز و راز و بسیار پیچیده نشان داده می‌شد، وقتی با او آشنا می‌شدی، بسیار ساده، زودباور، آسیب‌پذیر و شکننده بود. سرنوشت او تجربه‌ای برای نسل‌های بعدی شد. به صورتی که با قرار گرفتن در کنار مردم از خود مراقبت کردند. آنها روسری سر کردند و نقش کارگر کارخانه رب سازی را بازی کردند، مقنعه بستند و نقش همسر و مدیرعامل را بازی کردند، چادر به سر کردند و نقش مادر شهید و جانباز را بازی کردند. هنرمند امروز در کنار مردم است و مناسبات آنها با صاحبان قدرت را مردم تعیین می‌کنند. از روی خیرخواهی می‌گویم، هنرمندان ما مردمی هستند و شما به آسانی نمی‌توانید مانع فعالیت‌شان شوید.

مدیرعامل خانه سینما در ادامه صحبت‌هایش گفت: ما سیاسی نیستیم، ما را متهم به سیاسی کاری نکنید، ما با مردم هستیم. از افسانه چهره‌آزاد تشکر می‌کنم که در تمام دوران بیماری فریماه، بار مسئولیت من را به دوش کشید و مراقب او بود. به خانواده سینما، تئاتر و خانواده فرجامی تسلیت می‌گویم.

مسعود فروتن نیز در ادامه این مراسم گفت: خودمان به خودمان تسلیت می‌گوییم و روزهاست فکر می‌کنیم چه روزهایی فریماه را داشتیم و چه روزهایی او را نداشتیم. من شانس این را داشتم تا چندماهی با او در پروژه‌ای کار کنم و آن چند ماه بهترین ماه‌های زندگی‌ام به شمار می‌آید. در حالی که آن زمان کمتر بازیگران سینمایی در تلویزیون کار می‌کردند. یاد فریماه همیشه و همه جا در ذهن ماست. سادگی و صداقتی که در چشمانش موج می‌زد و در زندگی‌اش جریان داشت، امیدوارم در زندگی ما هم جریان داشته باشد.

احترام برومند در ادامه این برنامه گفت: خیلی دلمان می‌خواست خانم بنی‌اعتماد اینجا باشند و برای این اتفاق با ایشان گفتگو هم کردیم. خیلی متاسفم که افرادی چون او که تمام فکر و مهرشان با فریماه است اما به دلایلی ناچارند از حضور در مجامع عمومی خودداری کنند.

ایرج راد رییس هیات مدیره خانه تئاتر نیز در ادامه این مراسم گفت: فریماه فرجامی دختر تئاتر بود. از تئاتر شروع کرد و در اداره تئاتر و دانشگاه هنرهای دراماتیک تئاتر خواند و با بزرگان این حوزه کار کرد. کار تئاتر دشوار است و بازیگر آن باید دارای سلامت جسم و روح باشد تا بتواند کار را به سرانجام برساند. شاهدیم که بیشتر درباره فیلم‌ها و کارنامه سینمایی او صحبت می‌شود، در حالی که سال‌ها در تئاتر کار کرده بود و در آنجا پخته شده بود. او از سال ۵۵ کار تئاتر خود را آغاز کرد و به دنیای هنر معرفی شد. آدمک‌ مومی، شب بیست و یکم، فیزیکدان‌ها، همه پسران من، عنکبوت، تراژدی کسرا، بیا تا گل برافشانیم، شاهزاده و‌ گدا و دادگاه نورنبرگ تعدادی از نمایش‌هایی است که فرجامی در آنها ایفای نقش کرد و بعد از پخته شدن به سینما آمد.

او ادامه داد: هیچکس نمی‌تواند منکر حضور تاثیرگذار او در سینما باشد. حسودانی توان دیدن چنین چهره زیبا، معصومانه و پاک او را که ابدا به شهرت نمی‌اندیشید نداشتند. او به‌کلی فخر فروشی نداشت و در اوج شهرت به شهرت نمی‌اندیشید. هرگز نشنیدم درباره دستمزدش حرف بزند. او یک زندگی ساده داشت و در خانواده‌ای فرهنگی به سادگی زندگی کرد و‌ این سادگی باعث شد کسانی دورش جمع شوند و او را به سمتی بکشانند که نباید اینگونه میشد.

راد در پایان بیان کرد: فریماه فرجامی می‌توانست سال‌ها ادامه دهد و کارهای باارزشی را در تاریخ سینما و تئاتر ما داشته باشد. کسانی که از مشکلات و‌ مصائب او آگاه بودند دست او را نگرفتند و با او رفیق نبودند، در حالی که او رفیق بود و رفیق. ما سرمایه بزرگی را از دست دادیم. امیدوارم تراژدی فریماه فرجامی برای هنرمندان این مملکت تکرار نشود، روحش شاد، این تراژدی پایان گرفت.

در ادامه این مراسم، پژمان بازغی رییس هیات مدیر انجمن صنفی بازیگران، بیانیه این انجمن را برای حاضرین خواند. دربخشی از این بیانیه آمده: خاموشی هر هنرمند بزرگی چون فریماه فرجامی علاوه بر غمی سنگین که بر دل و جان ما می نشاند، زمانی ست برای یادآوری اینکه پیش از آنکه دیر شود به داد یکدیگر برسیم؛ یادآوری اینکه حمایت و دلگرمی و یاری، لازمه بقای هنر و هنرمند است؛ حال این حمایت، حمایت های سازمانی و دولتی باشد که حتما باید باشد … اما بود و نبودش بماند به مجالی دیگر و یا حمایت های فردی و انسانی خود ما از یکدیگر… و چه بسا که نیاز به حمایت‌های عاطفی در تنگناهای زندگی بیشتر هم به کار هنرمندان بیاید. پس مراقب هم باشیم، به هر شیوه و شکل که می دانیم و می توانیم که ناگهان خیلی زود دیر می شود.

ابوالفضل پورعرب در ادامه این مراسم گفت: در مورد خانم فرجامی نمی‌خواهم حرف‌های زیادی بزنم؛ چون در این سال‌ها، خودش همه حرف‌ها را زده است. او واقعا آفاق بود و آفاق رفت. خیلی مظلومانه، غمگین و غمگینانه رفت. خاطرم هست که با هم کار می‌کردیم، دوستی‌ای بین ما ایجاد شد و من بعد از کار همیشه احوالشان را می‌پرسیدم. نمی‌دانم چرا اینقدر ماجرا عجیب و بد شد. قرار نبود اینقدر مظلومانه از بین ما برود. به همه مردم تسلیت می‌گویم و از همه مردم ایران که در همه لحظات کنار ما بودند تشکر می‌کنم. امیدوارم بتوانیم در شادی‌هایتان جبران کنیم و اینقدر از وضعیت جامعه‌مان خجالت نکشیم.

قطب‌الدین صادقی به عنوان دیگر سخنران این مراسم در صحبت‌هایی گفت: مرگ حق است و یک روز سراغ همه ما می‌آید اما ابلهانه است اگر خود به پیشواز آن برویم. یکی از مسائل که همیشه درباره فریماه در رنج بودم، همین به استقبال مرگ رفتن او بود که اسمش را خودتخریبی می‌گذارم. سیاست‌مداران، ورزشکاران و هنرمندان در جامعه بیشتر دیده می‌شوند و دیر یا زود نمادین می‌شوند و کسی که این را درست درنیابد خطا می‌کند و خودتخریبی می‌کند. فریماه همه مصالح یک بازیگر بزرگ را داشت، تشخص خانوادگی، زیبایی و سوادش همگی مصالح لازم برای یک بازیگر بزرگ بود که در او وجود داشت و فقط یک جا کم آورد و این به کمک برخی دوستان ناجوانمرد فراهم شد.

در ادامه این برنامه افسانه چهره‌آزاد نیز گفت: ما همه اینجا جمع شدیم تا با ستاره سینمای ایران وداع کنیم، من افتخار دوستی سی ساله با فریماه جان را داشتم و دارم. برخلاف تصور فریماه در انزوا و تنهایی آسمانی نشد، مهندس فرهاد فرجامی برادر فریماه و پسر مرحوم فرامرز فرجامی به صورت مالی و معنوی مهرشان را از او دریغ نکردند، همچنین فریده فرجامی خواهر بزرگ فریماه. واقعیت این است خانواده از جایی به بعد تصمیم گرفتند که فریماه در موقعیت‌های اجتماعی و هنری حضور نداشته باشند. فریماه هیچگاه تنها نبود و خانواده‌اش واقعا از او حمایت کردند.

علی دهکردی، رضا درمیشیان، محمدمهدی عسگرپور، جهانگیر کوثری، حبیب اسماعیلی، محسن امیر یوسفی، آزیتا حاجیان، بهناز جعفری، رضا بابک، مهدی میامی، مجید جعفری، اصغر همت، مازیار لرستانی، محمود پاک‌نیت، بهاره رهنما، مهوش وقاری، منوچهر شاهسواری، کاظم بلوچی، منصور ضابطیان، محمد بهرامی، مریم معترف، محمد شیری، حبیب دهقان نسب، اکرم محمدی، کورش سلیمانی، حسن آقا کریمی، گیتی معینی و… از جمله چهره‌های حاضر در این مراسم بودند.