به گزارش سینمایی نیوز و به نقل از ستاد خبری شانزدهمین جشنواره بین المللی «سیماحقیقت»، محمد حمیدی مقدم دبیر جشنواره سینماحقیقت سخنران آغازین این مراسم بود. او خطاب به حضار گفت:
به نام خداوند هنرآفرین خانم‌ها، آقایان حضار محترم، مستندسازان عزیز سلام خیر مقدم عرض می‌کنم، خدمت جناب آقای دکتر اسماعیلی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس محترم سازمان سینمایی، جناب آقای دکتر خزاعی، همچنین معاونین محترم و مدیران موسسات تابعهسپاس خدای را که امشب و در کنار شما، سینماگران و همراهانِ محترمِ «سینماحقیقت»، به پایان مسیری رسیدیم که از آغاز آن، می‌دانستیم چقدر دشوار و چالش برانگیز است. تماشای این تصاویر رنگارنگ، این ایران زیبا و باشکوه، خستگی را از ما دور می‌کند. اجازه بدهید کمی به عقب باز گردم و برای شما از این مسیر بگویم.
57 مستند در بخش مسابقه، 32 فیلم در بخش بین الملل، 5 مستند خارجی در بخش نمایش‌های ویژه، 12مستند در جایزه شهید آوینی و 10 اثر خارج از مسابقه: این، همه حقیقتِ امسال نیست. حضور پرشور مستندسازان استانی، برگزاری نشست‌های صمیمانه و رودرروی مستندسازان با وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس محترم سازمان سینمایی، برپایی کارگا‌ه‌های انتقال تجربه و همراهی سینماگران و کارشناسان داخلی و بین‌المللی با جشنواره، نشان می‌دهد که پس از شانزده دوره ی پرفراز و نشیب، نهالِ تنومندِ «سینماحقیقت»، بخشی انکار نشدنی از سینمای مستند ایران است.
در چهارمین دوره از خدمتگزاری برای این سینما و سینماگرانش، آنچه در این روزها دیدم، پویایی سینمای مستند ایران را عیان می‌کند و از جاری بودن روح زندگی در این خانواده بزرگ و عزیز خبر می‌دهد.
شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت»، رنگ و بوی ایران بزرگ را داشت. این، شعار نیست. دغدغه خروج از پایتخت، تمرکززدایی و تحقق عدالت فرهنگی برای همه ایران، در این دوره تجلی یافت. «سینماحقیقت» برای آینده، پیشنهادی تازه دارد. سینمای مستند از محفل‌های کوچک و جشنواره‌ها می‌گذرد تا به مخاطبان بیشتری برسد و تصویرگر ایرانی وسیع باشد، ایرانی که نماد همدلی و یکپارچگی است، ایرانی که در قلب همه ما زنده است و نامش، پیوند دهنده همه سلایق، قومیت‌ها و فرهنگ‌هاست. مادری مهربان که ما را در آغوش خود گرفته و به همراهی فرا می‌خواند.
پیش از شروع جشنواره، گروهی از انکار حقیقت گفتند، اما حقیقت انکار شدنی نیست، «سینماحقیقت» تنها یک جشنواره نیست، محلی برای گفتگوست. فضایی برای تبادل نظر و شنیدن صداهای مختلف. جهانی رنگارنگ و پرشور که از «زندگی و هنر» سخن می‌گوید و مگر می‌شود این دو را تحریم و انکار کرد؟سالن‌های مملو از تماشاگر و صف‌هایی که مقابل این سالن‌ها، شکل گرفت، یکی از پرشورترین ادوار جشنواره را رقم زد. شما که با ما همراه بودید، این فضا را به یاد دارید. شما که بدون قضاوت، پا به این ضیافت گذاشتید و به جمعی پیوستید که از تعامل و فرصت بحث و تبادل نظر استقبال می‌کنند.
شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت»، فضایی برای دیده شدن جوانانی بود که در استان‌ها فیلم می‌سازند. آنها که در ایام جشنواره میهمان ما بودند و حضورشان جلوه‌ای نو، به جشنواره داد. 28 مستندساز از 16 استان در کنار جشنواره بودند و «ایران بزرگ» را به پردیس سینمایی ملت آوردند. دست همه این جوانان نوجو و خلاق را می‌فشارم و برایشان آرزوی ادامه مسیر و موفقیت دارم.
خوشحالیم که شرایط میزبانی از این دوستان جوان و پرانرژی فراهم شد و حضور آنها در خانه جشنواره و تجربه تماشای آثار، بخشی از خاطرات خوش شانزدهمین دوره را رقم زد. برای این دوستانِ جوان و باانگیزه، سلامت و موفقیت آرزومندم و امیدوارم «سینماحقیقت» به آنها فرصت دیده شدن و درخشش بیش از این بدهد. همراهی سینماگران داخلی و چهره‌های فرهنگی و هنری بین‌المللی با «سینماحقیقت» یکی دیگر از امتیازهای این دوره است. سینمای ایران، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، حرف‌های بسیاری برای مخاطبان خارج از مرزها داشته و در منطقه، ممتاز و درخشان بوده است. امسال، همراهی چهره‌های فرهنگی از منطقه و کشورهای همسایه، زمینه تبادل نظر و بحث‌ها و نقدهایی را فراهم کرد که پیشتر، کمتر شنیده بودیم. در زمینه نقد و نظر، در این دوره، شاهد فضایی تازه بودیم، این تصویر چند وجهی و جذاب، از این دوره به یادگار خواهد ماند.شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» با شما به پایان راه رسید. ما این تصاویر و چهره‌ها، این مستندهای رنگارنگ را از یاد نخواهیم برد. مستندهایی که منتقد و صریح بودند، البته پیشنهاد هم داشتند. آثاری که از مشکلات سخن می‌گفتند، فیلم‌هایی درباره مردم ایران، نسل تازه که شناختشان برای همه ما ضروری است، اقلیم ایران، آثاری سیاسی و مستندهایی شهری. مستندهایی که اگر نقد کردند و مطالبه‌گر بودند، امید را از یاد نبردند. امید، بخشی از باورهای دینی و ملی ماست، نقطه عزیمت به سمتِ رستگاری. امید را در بسیاری از مستندهای شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» دیدیم.
امشب فرصت صحبت با شما فراهم است، پس غنیمت می‌دانم و چند جمله با سینماگران می‌گویم: سینمای مستند ایران به آثار جستجوگر و مطالبه‌گر زنده است، به نظر می‌رسد بعضی مستندسازان، محافظه کارند و ترجیح می‌دهند از حاشیه امنشان، بیرون نیایند. سینمای مستند، به باور همه ما، با جسارت معنا می‌گیرد و بدون آن، تهی و کمرنگ است. امید که مستندسازان جوان، جسورانه پای به میدان بگذارند و از منظری تازه به دنیا نگاه کنند.
در پایان از وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی جناب آقای دکتر اسماعیلی و برادر ارجمندم جناب آقای دکتر خزاعی سپاسگزارم که نگاه حمایتی و همراهی‌شان با «سینماحقیقت» را از ما دریغ نکردند و کنارمان بودند. امسال آثاری متفاوت در جشنواره روی پرده رفت، اگر سعه صدر و همکاری دوستانم در معاونت ارزشیابی و نظارت نبود، این امکان وجود نداشت. از این دوستان و تعامل حرفه‌ای‌شان با جشنواره سپاسگزارم.
جناب آقای وزیر، به عنوان عضوی از خانواده سینمای مستند ایران بر خود واجب می‌دانم از مسائلی که این خانواده با آن درگیر است بگویم. از بودجه ناچیز تولید اثر در سینمای مستند، که با توجه به افزایش تورم و هزینه فیلمسازی، هنوز ناچیز است و با بودجه تولید فیلم‌های سینمایی و سریال، قابل مقایسه نیست. از دغدغه‌های معیشتی بسیاری از مستندسازان و از مدارا نکردن بعضی‌ها گلایه می‌کنم. مستندسازان، برای اصلاح امور، برای رفع مشکلات و برای بیان حقیقت، می‌کوشند و نگاهی مصلحانه و دلسوزانه دارند. توجه بیشتر به آنان و تمرکز بر مطالباتشان، این خانواده ی بزرگ را به امنیت و آرامش می‌رساند. نگاه محبت آمیز خود را مانند همیشه نثار این سینما کنید.
از همکارانم در ستاد اجرایی جشنواره که چند ماه با شور و پشتکار، کنارم بودند تا شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» آنگونه که شایسته این نام بزرگ است برگزار شود، سپاسگزارم.همچنین از همه اعضای گروه مشاوران انتخاب که در این لحظات دشوار، ما را یاری کردند و در زمینه انتخاب آثار، مشاوره و راهنمایی دادند. همچنین از کلیه متخصصان و عزیزانی که در دو گروه داوری ملی و بین‌المللی به یاری جشنواره آمدند، سپاسگزارم.دوستان و همراهان گرامی، از شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به فردا سلام می‌کنیم. امید که همراهی و نگاه مهربانتان را برای برگزاری هفدهمین جشنواره، در کنارمان داشته باشیم. قصه حقیقت، تمام نشدنی است.
