سینمایی نیوز– در نخستین روز از چهل و یکمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران؛ جمعه ( ۲۷ مهر ماه ) فیلم داستانی “چولیبولی”، منتخب بخش مسابقه ملی فیلمهای داستانی و بخش بینالملل از میان 13651 فیلم که دریافت کننده جایزه بزرگ این بخش مستقیما برای رقابت به فهرست فیلمهای جایزه اسکار راه پیدا خواهد کرد، در سانس دوم از ساعت ۱۵:۳۰ تا ۱۷ در سالنهای ۱ و ۳ پردیس سینمایی ملت نمایش داده شد و در میان 10 فیلم برتر آرای مردمی تا پایان روز اول چهلویکمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران قرار گرفت.
“مانا پاک سرشت” که در آیین سی و نهمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران
جایزه ویژه دبیر به دلیل نگاه متفاوت به مسأله زنان در جامعه امروز به
او برای فیلم «وقفه» به کارگردانی خودش تعلق گرفته بود، درباره علت نامگذاری فیلم “چولیبولی” به خبرنگار
سینمایی نیوز بیان داشت: “چولیبولی” در زبان و گویش گیلکی به معنای گل و لای هست؛ به مانند لباسی که گِل شده است. معمولا به ترکیب هایی که لکه دار و گِلی هست می گویند. نام گاوی که در این فیلم نقش اصلی را به عهده دارد، “چولیبولی” است. به خاطر طرح و نقش نگاری که روی این گاو هست، چنین نامی را برای فیلم برگزیدیم.
این سینماگر در مورد علت پرداختن به این سوژه اظهار داشت: یک اتفاق و حادثه شخصی در زندگی من روی داد و آن، از دست دادن پدرم بود. مدت زمان زیادی، دوران درمان بیماری پدرم را می گذراندیم. همه می گفتند اگر ایشان شیمی درمانی نمی شدند مدت خیلی بیشتری زنده می ماندند. این پرسش به مدت ۵ سال از زمان درگذشت ایشان در ذهن من ادامه داشت و با خلق این اثر کوتاه سینمایی، توانستم خوشبختانه از این خشم درونیِ خود رها شوم. در حال حاضر این حس خوب رهایی را تجربه می کنم.
این کارگردان جوان تصریح ساخت: در این فیلم، خشم یک کودک را در وجود یک گاو می بینیم که به گاوی انتقام جو تبدیل می شود. گاو در این فیلم هم می تواند حضور فیزیکی داشته و هم نداشته باشد که دارد. اما این گاو، تجلی خشم آن پسر بچه داغ دیده هست. و اما آن چه حاصل این اتفاق هست، بخشش و رهایی می باشد. این بچه ارتباط عاطفی خاصی با گاو برقرار می کند به طوری که او را جزئی از خانواده خود می داند و برای او اسم می گذارد و حتی به گاو می گوید که بعد از بابا و مامان، من فقط تو را دارم و تو برای من باقی مانده ای. این گاو انتقام جو به خاطر صحبت ها و درد دل های این پسر بچه، آن قدر خشمگین می شود که به سراغ دکتر می رود تا بلایی بر سر او بیاورد
این فیلمساز آینده دار افزود: بخشش آن زمانی تجلی پیدا می کند که گاو آن اتفاق هولناک را رقم می زند و پسر بچه برای نجات گاو هیچ چاره ای غیر از رها کردن گاو ندارد، درب زندان را باز و گاو را رهایی می بخشد. رها نمودن خشم و گذشت را در فیلم مشاهده می کنیم. آزادی گاو و بازگشت دکتر از کما، بنای زندگی و ادامه ی حیات است. گذشت می تواند هم برای اطرافیان رقم زده شود و هم برای بقاء و آرامش درونی خود ما رقم بخورد.
وی در مورد اهمیت ساخت فیلم برای مردم با مختصات فیلم کوتاه گفت: تمامی آدم ها و نوع بشر، مخاطب این فیلم هستند. عنصر خشم در درون آدمی است و گاه نمی توانیم آن را کنترل کنیم. انسان ها یک تلخی را آن قدر نزد خود نگه می دارند و با آن کلنجار ذهنی می روند که چه بسا بازخورد بیرونی بدی خواهد داشت. هر چه زود تر این خشم رها شود، اتفاق بهتری برای خود ما و طرف مقابل حادث می شود. حتی گاهی ما با وجود ناراحتی از انسانی، راضی به آن حد از پیش آمدن یک اتفاق ناگوار برای او نیستیم. برخی مسائل هم چون بیماری های سخت در مدیریت و کنترل ما نیست. لحظه ای به خود می آییم و می بینیم با وجودی که هم پول در اختیار داریم و هم ارتباط با بهترین پزشکان، اما هیچ چیز نمی تواند آن عضو عزیز خانواده ما را در دنیا نگاه دارد. به غیر از رهاکردن، اتفاق دیگری را نمی توانیم رقم بزنیم.
وی در مورد جای خالی چنین فیلم هایی در سینمای کوتاه کشور تصریح ساخت: فیلم های خوبی دیدم که مفهومی انسانی را به تصویر کشیده اند. منتها پروداکشن، کستینگ و تصویرِ حتی به شدت قوی و زیبا و حرفه ای، همه چیز نیست، بلکه دغدغه مندی فیلمساز، قصه ی شگفت انگیز و موضوع و حرفی انسانی، اهمیت بیشتری دارد. ساخت اثر با رویکرد و دلیلی غیر از جوشش حرفی از درون فیلمساز، نباید رقم بخورد.
وی در مورد چالش های زمان ساخت این فیلم تاکید کرد: کنترل نمودن یک گاو که نقش اصلی فیلم را بر عهده دارد و به تازگی نیز در عالم واقع زایمان داشته است و با جدا کردن گاو از گوساله اش به شدت دچار عصبانی و دلتنگی و استرس خواهد شد، نگرانی ما را در صحنه ای که کودک مشغول رنگ آمیزی بدن گاو بود و هر آن ممکن بود او را شاخ بزند، مضاعف می کرد. مسئولیت جان کودک و همین طور آسیب ندیدن تجهیزات و حفظ جان اپراتور، همواره با ما بود. حتی صاحب گاو هم خیلی جا ها نمی توانست آن را کنترل کند. اما لطف خداوند شامل حال من شد و صحنه ها به گونه ای چیده شد که هر زمان نیاز به بارش باران داشتیم باران می آمد و هر آن که الزامی به بند آمدن باران بود، بارش قطع می شد. این چیدمان برای من بسیار جای شکرگزاری به درگاه خداوند داشته و دارد.
او در مورد روند تولید و مراحل کار گفت: مکان تصویربرداری روستایی به نام”للکا” حد فاصل رشت و انزلی بود. بنده سر صحنه تصویربرداری خیلی خوش اخلاق هستم و چیزی را سخت نمی گیرم. با وجودی که خودم بازیگر هستم اما این بار چالش بازی خودم را نداشتم. بازیگر کودک فیلم هم بسیار توانمند بود. روز نخست تصویربرداری که هوا بارانی بود و این کودک هم باید آن گاو خشمگین را رنگ آمیزی می کرد، تلویحا به ما رساندند که این کودک دیگر جلوی دوربین نخواهد آمد; چرا که خیلی خسته شده بودند. اما در ادامه این کودک که خیلی با ادب و باهوش هم بودند و همین طور خانواده ایشان، بسیار همکاری کردند. دو ماه پیش تولید و ۵ تا ۶ روز هم تصویربرداری داشتیم.
او در مورد ویژگی های ساختاری و محتوایی این اثر که می تواند توسط هیئت داوران دیده شود یادآور شد: در چشم من، فیلمنامه و موضوع فیلم، بسیار حائز اهمیت هست. از مسائل فنی اثر نیز بسیار راضی هستم. امیدوارم که نماینده خوبی برای جشنواره باشم.
او در مورد کمبودهای سینمای کوتاه گفت: من در این سال ها رضایت داشته ام. امیدوارم این حوزه توسط نهاد ها و سازمان ها بیش از پیش شناخته و حمایت شود، از سینمای کوتاه در بیان اهداف سازمانی خود بهره ببرند و اهالی سینمای کوتاه نیز به این ترتیب، اثر خود را جلوی دوربین ببرند و دلگرم شوند با مهارتی که دارند بدون این که تصویر گل درشتی ارائه داده باشند. بهتر است جذب سرمایه خیلی کمرنگ نباشد. در امور پخش، پلتفرم ها در حد توان شان حمایت می کنند.
“مانا پاک سرشت” در پاسخ به پرسشی در خصوص تدوین نظام جامع دستمزد ها گفت: اگر همه بتوانند به طور یکسان از این اتفاق بهرهمند باشند و پیچیده و سفت و سخت پای آن بایستند چرا که نه اما در غیر این صورت نتیجه خوبی نخواهد داشت.
“پاک سرشت” در بخش پایانی صحبت های خود در انتقال تجربه به علاقه مندان فیلمسازی در سینمای کوتاه گفت: منتظر یک جرقه و اتفاق نباشند، حرکت کنند و فیلم شان را بسازند. سکون ما را به درون خود می کشد و دیگر، زمان فیلمسازی می گذرد. حتی به صورت لو باجت و بدون پول هم فیلم را بسازند. ساخت هر فیلم آن قدر به تجربه ما کمک می کند که دیگر ما را بی نیاز می کند.
وی این طور به صحبت های خود پایان داد: امیدوارم مردم از تماشای این فیلم لذت ببرند و خاطره خوبی در ذهن شان باقی بماند. مخاطب اصلی فیلم من مردم هستند. دیده شدن اثر و همه چیز را به خود خداوند سپردیم.