سینمایی نیوز، سرویس تئاتر؛ تورج اردشیری نیا- یک اجرای سنگین حدود سه ساعت نمایش روی صحنه ی آغشته به فلسفه اگزیستانس در موقعیت های وجودی دلهره، تشویش، اضطراب، کشمکش و ستیزه، ترس، چشم اندازی از رنگ های صحنه، با حفظ ریتم، فرم روایی متناسب با عصر امروز که رد قطره های خون شخصیت ها از سده ی پیش به ما ارث رسیده است و از اندیشه های ما می چکد، انرژی و بدن و بیان و لحن آماده بازیگران با حفظ آن حجم سنگین از دیالوگ; اگر چه صدا سازی ها در بخش اول نمایش می توانست خیلی بهتر و واضح تر باشد، نورپردازی و موسیقی که نتوانست هم تراز با سایر اجزاء بر صحنه بدرخشد، هم نشینی از ضیافت آشفتگی و نظم، انتقال دانایی و خرد و خیر و زیبایی از تک تک ۱۱ اپیزود، فضای مالیخولیایی، میزانسن به شدت طراحی و کار شده، طراحی لباس چشم نواز، اشیاء با هویت و اکسسوار جذاب، بر اساس یازده داستان کوتاه مجموعه «سه قطره خون» اثر صادق هدایت که چه بسا لازم باشد برای فهم آن سه قطره خون را پیش تر خوانده باشیم.
شاید برای مخاطب غیر حرفه ای و غیر تئاتری کمی سنگین باشد اما فرآیند کشیده شدن به قلب قصه های مرتبط به هم هدایت، آورده هایی از ضجه و زوزه و شیهه و جیغ و ناله تا زایش و مرگ و قبرستان و تیمارستان و پستو و کنج پنهان دارد که قربانی خرافات و تعصب و جهل و کهنگی و ظلم و مصلحت بودن را به او یادآور می شود.
به کارگردان، بازیگران و همه ی عوامل تبریک می گویم و مشتاقانه به تماشای کار های بعدی گروه نمایش می نشینم.
