سینمایی نیوز، محمدرضا دلیر*- «شهسوار»، روایتگر داستان یک خانواده است که در حومه تهران با پرورش گله ای خر، روزگار می گذرانند. اما فوت ناگهانی عموی خانواده باعث می شود برگزاری عروسی یک دختر ناشنوا، برای چهارمین سال متوالی با مشکل مواجه شود. اهل خانواده نیز با مخفی کردن جنازه و طراحی یک نقشه ناجوانمردانه، برای ثروتمند شدن می کوشند.

فیلم سینمایی «شهسوار»، محصول سال ۱۴۰۲، به نویسندگی و کارگردانی حسین نمازی، در ژانری کمدی و خانوادگی در شهریورماه ۱۴۰۳ به اکران عمومی در آمد. تماشای این فیلم برای رده سنی بالای ۱۴سال بلامانع است.

فیلم سینمایی «شهسوار»، دارای صحنه های بسیار کمی از معیار خشونت است و عموما به دلیل داشتن جنبه کمدی، این میزان خشونت، هیچ گونه تهدیدی برای ذهنیت مخاطب ایجاد نمی کند. در این اثر، شاهد صحنه هایی از تعقیب و گریز و همچنین فریادهای گذرا هستیم که در نتیجه کلنجارهای اعضای خانواده با یکدیگر به وقوع می پیوندند.

معیار ترس در فیلم «شهسوار» نیز با به همراه داشتن جنبه های کمدی، باعث می‌شود تا عموم صحنه هایی که حاوی لحظات دلهره آور هستند، در نظر مخاطب تعدیل یابند. هنگامی که داشی با خر فرار می کند و سپس به روی زمین سقوط می کند، ترس از آسیب دیدگی وی وجود دارد. هنگامی که مرگ داشی تایید می شود، نگرانی از بابت برملاشدن نقشه شیرزاد در جهت مخفی نگاه داشتن اتفاق، برای شخصیت ها و مخاطب به یک اندازه حائز اهمیت است.

ما در فیلم سینمایی «شهسوار»، شاهد صحنه هایی از مصرف مواد مخدر مانند سیگار و تریاک هستیم.

در این اثر، پنهان کاری از سر ناچاری وجود دارد اما تصمیم جدی به سوء استفاده از جنازه یک شخص فوت شده، شرایط را برهم می زند.

ناهنجاری کلامی در این فیلم به وضوح وجود دارد و شخصیت ها گاها به یکدیگر توهین کرده و یا الفاظ رکیک به کار می برند. ناهنجاری های این اثر در قالب کمدی ارائه می شوند و همین امر، صورت نامتعارف این معیار را تشدید می کند. دروغگویی به پلیس و اعضای خانواده، شکایت ناعادلانه از پدر، تهمت دروغ به پدر، راز نگه دار نبودن و نیز اشاره غیر مستقیم به مصرف مشروب و ایجاد حالت مستی، از جمله صحنه هایی است که در این فیلم مشاهده می شود.

کمدی «شهسوار» همچنین دارای چندین سکانس از پخش موزیک و اجرای رقص توسط شخصیت ها است.

پیام اصلی این اثر، خانواده است. ثروتمند شدن به هر قیمتی، خصوصا با سوء استفاده از دیگران، ارزش انسان را تنزل می دهد. احترام به پدر و مادر در هرشرایطی باید حفظ شود. تلاش برای شادکردن قلب دیگران، یکی از زیباترین و ارزشمند ترین رفتارهای انسانی است. پیش از هر اقدام نابخردانه، در خصوص عواقب آن به دقت فکر کنیم.

«شهسوار» به صورت غیر مستقیم با مخاطبانش درباره طمع انسان صحبت می کند. یکی از خطرناکترین ویژگی های بشر، طمع است و لزوم مبارزه با آن نیز در هر شرایطی اجباری است. احترام به خانواده، از مهم‌ترین نقاط قوت این اثر است.

شیرزاد در تلاش است تا خواهرش را خوشحال کرده عروسی آبرومندانه ای را پس از چهار سال برای او برگزار کند. شیرزاد پس از مشکلاتی که برای پدرش به وجود آورده، از او معذرت‌خواهی می کند. مادر شیرزاد تلاش می کند تا فرزندش درگیر کار غیر قانونی نشود و پول غیر حلال کسب نکند. الیاس با اینکه همسرش مخالف رقصیدن او بود، اما به خاطر شاد کردن دل ملیحه در روز عروسی اش رقصید. داشی پیش از مرگش به شیرزاد گفت اگر من مردم تو عروسی را برگزار کن. داشی پیش از مرگش برای شیرزاد یک اسب خریداری کرده بود.

حسین نمازی ساخت فیلم را با یک درام تلخ اجتماعی درباره پیوند اعضا آغاز کرد. فیلم «آپاندیس» قدم اول نمازی در فیلم سازی به حساب می آید که البته در فیلم دوم یعنی «شادروان» مسیر اصلی و ژانر مورد علاقه اش را پیدا کرد و یک کمدی اجتماعی باکیفیت را راهی جشنواره چهلم کرد. او در فیلم «شهسوار» به سراغ موضوع مشابه رفته است که نشان می دهد در این زمینه به تسلط خوبی دست پیدا کرده است.

«فیلم شهسوار»، نقیض فیلم قبلی حسین نمازی یعنی «شادروان» است. حتی از همان خانه و لوکیشن استفاده شده و کاراکترها شباهت بسیاری به همان اتمسفر فیلم قبلی دارند و حتی روند قصه هم، همان است. از قضا فیلم لحظات خوب و شیرینی هم دارد که حاصل همین اتمسفر و بازی خوب تیم بازیگری است. اما مشکل، پیرنگِ اصلی لاغر فیلم است که کشش این همه را ندارد، برای همین در لحظات متعددی، فیلم از نفس می افتد، تم اصلی فراموش می شود یا جنس شوخی ها به تکرار می زند و از همه بد تر، گره گشایی اش توی ذوق زننده و خلاف جریان فیلم می شود. همین تنه لاغر فیلم باعث شده تا زمان فیلم باهمه اسلوموشن ها و نماهای لانگ شات به زحمت به ۹۰دقیقه برسد.

به لحاظ کارگردانی، «شهسوار» باتوجه به تعدد شخصیت ها و پلان های شلوغ، فیلم سختی به نظر می رسد که نمازی تاحدودی از آن موفق بیرون آمده است.

*منتقد سینما