به گزارش سینمایی نیوز و به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی، محمد حیدری‌پور در روزنامه ایران نوشت: اواخر آذرماه امسال، هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» برگزار می شود. جشنواره «سینماحقیقت» بیش از یک دهه است که یکی از مهم ترین رویدادهای فرهنگی ایران است؛ جشنواره‌ای که بخش قابل توجهی از سینماگرانی را که متفاوت می اندیشند و متفاوت عمل می کنند ، پوشش داده و آثارشان را در معرض تماشا قرار می دهد. «سینماحقیقت» امسال با دبیری محمد حمیدی مقدم برگزار می شود. او برای پنجمین بار است روی صندلی دبیری این رویداد می نشیند و پیش از او، سه مدیر عامل قبلی مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی (متولی برگزاری این رویداد) محمد آفریده، شفیع آقامحمدیان و محمدمهدی طباطبایی پور دبیران این رویداد هر یک به شیوه ای، کوشیده اند به «سینماحقیقت» هویت بدهند، اما شاید مهم ترین دستاورد همه این دبیران، ادامه مسیری بوده که هفده سال پیش آغاز شده، آن هم در سینمایی که عمده توجه و تمرکزش، بر سینمای داستانی و پس از آن سینمای گیشه پسند است.
«سینماحقیقت» توانسته چراغی روشن باشد برای دوستداران و فعالان سینمای مستند. «سینماحقیقت» نه تنها عرصه ای برای کشف استعداد در این حوزه بوده و نام های پرشماری در این جشنواره دیده و معرفی شده اند، حتی به سینمای داستانی هم فیلمساز معرفی کرده است. بسیاری از فیلمسازان نسل تازه مانند محمدحسین مهدویان، محمد کارت، نرگس آبیار، مهدی شامحمدی و… در «سینماحقیقت» جایزه گرفته و دیده شده اند. مهدی باقری، مرتضی پایه‌شناس، مهدی بخشی مقدم و… که هنوز به سینمای مستند وفادارند و دغدغه ورود به سینمای داستانی ندارند هم با این جشنواره درخشیده اند. بنابراین این جشنواره، مهم ترین کارکرد یک رویداد سینمایی که کشف استعداد است، بخوبی برعهده داشته است. این جشنواره علاوه بر این، مسیر مستندسازی در ایران را هدایت کرده، توجه به تولیدات تاریخی یا اجتماعی یا مستندهای پرتره، از سوی داوران این جشنواره، توجه مستندسازان را به این آثار جلب کرده و جهت داده است.«سینماحقیقت» شاید در نگاه اول جوان تر از جشنواره فیلم کوتاه تهران، یا دایره مخاطبانش، محدودتر از جشنواره فیلم فجر، باشد. اما خانواده سینمای مستند ایران به شهادت تاریخ برگزاری این رویداد، همواره در کنار این جشنواره بوده اند. منوچهر طیاب، اکبر عالمی، خسرو سینایی، محمدرضا اصلانی و… نامداران این رشته، بارها در این جشنواره حضور داشته اند. این صبغه، ذخیره ای بزرگ و فراموش نشدنی است. این ارتباط، حلقه رابط نسل نخست و نسل سوم جشنواره با هم است، مسیری که می تواند به آینده جشنواره کمک کند و همگرایی نسل ها را افزون کند. «سینماحقیقت» در ظاهر، جشنواره‌ای جوان برای مخاطبانی محدود است، اما شاید در روزهای پیش رو، «سینماحقیقت» نیازمند ورود به حوزه های جدید است. مثلا سینماهای مردمی برای این رویداد در نظر گرفته شود، یا شیوه اکران و نمایش فیلم ها یا جلسات نقد و بررسی آثار تغییر کند. «سینماحقیقت» در چهاردهمین دوره با انتخاب شیوه آنلاین به دنیایی بزر گ تر ورود کرد و گستره مخاطبانش را وسعت بخشید. چنین جزئیات و رویکردهایی است که یک جشنواره را زنده و جذاب می کند و شرط ماندگاری و تاثیرگذاری آن است. نمی شود و نباید یک جشنواره را با یک طریق و راه اداره کرد، بویژه اینکه در جهان امروز، مستندسازان به شیوه هایی مجهزند که ارتباط و تعاملشان را با جشنواره ها و محافل دیگر، سهل کرده است، پس باید به شیوه های تازه و مدرن و جهانی، این جشنواره را ارتقا داد و از امکاناتش به بهترین شکل استفاده کرد.سینمای مستند ایران، چهره های شاخص و آثار ماندگار فراوان دارد. به تاریخ این سینما که رجوع کنیم، ستاره های درخشان فراوانند.
آنانی که بر سینمای داستانی و سریال سازی ایران تاثیر گذاشته و با تربیت شاگردان فراوان، تجربه هایشان را به نسل تازه منتقل کرده اند. «سینماحقیقت» ادای دینی به این سینماگران تاریخ ساز است و البته محفلی برای تقویت سینمای مستند ایران. سینمایی که می تواند روایت ما از روزگارمان، از ایران و فرهنگ و جامعه را برای آیندگان به جا بگذارد. روایتی فارغ از قرائت های مغرضانه یا نادرست.
