سینمایی نیوز؛ سرویس تئاتر، تورج اردشیری نیا- تجربه دیدن تئاتر با ماسک که امیدواریم درب سالن تئاتر همیشه باز بماند.

تئاتری برای علاقه مندان ابزورد، رویکرد امر زبانی (در این جا بازی‌های زبانی ویتگنشتاین) در کارکرد میزانسن این نمایش به عنوان مهم ترین مسئله فلسفه قرن بیستم که در تئاتر امروز دنیا هم از اهمیت بالایی برخوردار هست تحسین براگیز است. ایده ی درخشان و با خلاقیت در توالت، متن خوب و پر کشش که البته می توانست داستان با توجه به پیچیدگی‌های روایت بکت در هجو و پوچی و معنای زندگی، منطق روایی بهتری داشته باشد، طراحی صحنه و دکور دقیق و نور متناسب که هر چیز به درستی در جای خود قرار داشت و فرم اجرا را خوب شکل داده بود و به نظر چیز اضافه ای نداشت، کاری کارگاهی، باز‌ی‌های با انرژی و به‌ اندازه که می توانست قوی و عالی هم باشد، بازی لذت بخش حامد ادوای در نقش کوپر که اجرای او راپیش تر در بیست و دومین دوره ی جشنواره ی بین المللی تئاتر دانشگاهی ایران نیز دیده بودم، طراحی میزانسن با ورود و خروج های به هنگام و منطم که به ریتم درست کمک می کرد، از ویژگی های این نمایش بود.

آرزوی بهترین ها را برای گروه تئاتر واسومانی دارم.