او با نام کامل «آنتونی دومینیک بندتو» در سوم اوت ۱۹۲۶ در محله کوئینز شهر نیویورک متولد شد و یکی از ستاره‌های برجسته پاپ کلاسیک آمریکا در میانه قرن بیستم نام گرفت و طی هفت دهه فعالیت بیش از ۷۰ آلبوم موسیقی تولید و منتشر کرد و موفق به دریافت ۱۹ جایزه معتبر گرمی در عرصه موسیقی شد.

«بنت» تمامی جوایزش به غیر از دو مورد را پس از شصت سالگی دریافت کرد و تعدادی از برجسته‌ترین ستاره‌های موسیقی پاپ آمریکا در ۶ دهه اخیر او را مورد تمجید قرار می‌دادند.

«تونی بنت» در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۶ عنوان کرده بود: «از سرگرم کردن مخاطبان و کمک به آن‌ها برای فراموش کردن مشکلاتشان لذت می‌برم. فکر می‌کنم که مردم از هنرنمایی صادقانه با کمی شوخ طبعی واقعا لذت می‌برند».

او در اجرای ترانه‌هایش سبک منحصر به فردی داشت که الهام‌بخش موسیقی خلق‌شده توسط آهنگسازان و ترانه‌سرایان بزرگ هم‌عصر خود از جمله «جورج گرشوین»، «کول پورتر» و «اروینگ برلین» بود.

«تونی بنت» در دهه پنجاه میلادی با ترانه‌هایی نظیر «به خاطر تو» و «قلب سرد سرد» جای خود را در موسیقی پاپ کلاسیک آمریکا باز کرد و در دهه شصت میلادی با ترانه‌های جاودانه‌ای نظیر «قلبم را در سانفرانسیکو جا گذاشتم» به شهرت رسید.

او نه تنها از انفجار موسیقی راک در اواخر دهه شصت میلادی و شکوفایی آن در دهه‌های بعد جان سالم به در برد، بلکه موقعیت ویژه خود در موسیقی پاپ آمریکا را حفظ کرد و در دهه‌های بعد با هنرمندانی همکاری کرد که هم‌سن نوه‌های او بودند.

در دهه چهارم زندگی «تونی بنت» به نظر می‌رسید که سبک او برای همیشه از مد افتاده است اما او با کمک پسرش که مدیر برنامه‌هایش بود توانست در یک کارزار تبلیغاتی موفق در میان نسل جوان دهه ۱۹۹۰ که به نسل «ام‌تی‌وی» شهرت داشت به محبوبیت برسد.

او در سال ۲۰۱۴ و در ۸۸ سالگی، رکورد قبلی خودش را (به عنوان سالمندترین خواننده زنده) را شکست و با ترانه «گونه به گونه» که اجرا کرده بود به صدر جدول پر فروش‌ترین ترانه‌های پاپ آمریکا رسید و در سال ۲۰۱۱ نیز آلبوم او با عنوان «هم‌صدایی ۲» شامل اجرای ترانه‌های دو صدایی با خوانندگان مختلف در صدر فهرست پرفروش‌ترین‌های موسیقی پاپ قرار گرفت.

آخرین آلبوم «تونی بنت» به نام «عشق برای فروش» در سال ۲۰۲۱ وارد بازار شد.