نقد فیلم- استاد / کارگردان: سید عماد حسینی

قصه این فیلم تئاتری (درام) را می توان اینگونه خلاصه و موجز کرد: گلنوش حدادی دختری40ساله و دانشجوی رشته معماری است که قصد دارد برای دانشگاهی در اتریشاقدامی کند.
»استاد رو به جنبش«به تو ربطی ندارد همچنان که از نمایشنامه «اولئانا» نوشته دیوید ممت بهره درخور نمی برد.

نخستین ساخته عماد حسینی از ضعف ساختار برخوردار است. فیلم هوشمندانه ای نیست و به لحاظ اجرا، اشکالاتی در تدوین و تصویر برداری (انتخاب اشتباه قاب در برخی سکانس ها ) دارد. بیشتر، یک فیلمتجربی است با آرمان های بزرگ که می خواهد خود را تا اندازه های یک درام ملتهب بالا بکشد اما ماحصلکار نه وجه دراماتیک متبحرانه ای دارد و نه بهره ای از التهاب برده است.

در44دقیقه ابتدایی طرح موضوع خوب بیان می شود آن هم در لوکیشن یک خانه قدیمی که با شخصیتها آشنا می شویم. ساختار روایی فیلم نمی تواند نظر ها را به خود جلب کند. فیلم چون الهام از تئاتر دارد بنابراین بر اساس دیالوگ و حرکت جریان می یابد و حرکت در فضای محدود تنهاصدایی است که داستانپیش می برد. با این حال فیلم از بیان درامایتک برخوردار نیست، عنصری که در طول اثر به اندازه کافی جلوهگر نمی شود.

باید بگویم مشخصا از جایی که گلنوش ماجرا را برای علیرضا نامزدش تعریف می کند پایعلیرضا به صورت جدی وارد ماجرا می شود و نقش گلنوشنادیده گرفته می شود. هرچه فیلم به جلو میرود باز هم فیلمی مردانه است. زور آزمایی ها که باعث می شود نقش محوری گلنوش که در پالت اصلی نادیده گرفته می شود. خرده پالتها هم حواشی روایت را بیشتر پراکنده می کنند. هرچه تصویر می نشیند و الفاظی به کمک می آید.
«استاد» از برخی جنبه ها نیز با انتقاد از فضای مدرسی دانشگاه وارد در فیلم کوشیده اما واقعیت شخصیت ها را دیالوگ میتواند تماشاگران در سینما نگاه دارد؟!

آنطور که از فضای فیلم مشخص است عماد حسینی در اولین تجربه به سراغ سوژه ملتهب و روز رفته و درباره تجاوز یک استاد نقاشی به شاگردانش فیلم ساخته است. جنبش می تو در ایران در سال های اخیر فعالیت پررنگی داشته و روایت های متعددی تا امروز منتشر شده است و فیلم استاد روایتی دردناک از یکیاز این داستان های واقعی است.

تهیه کننده می گوید ما بدون هیچ کمک دولتی فیلم استاد را ساختیم! فیلنامه نویس در ساختار فیلنامهکمترین توجه را به گلنوش دارد در حالی که گلنوش در سانترال ماجراست. جذابیت هایی که فیلنامه آشکار چشم خود را برآن بستند و از همین منظر به نظر می رسد بیشتر با یکفیلم سیاسی انتقادی مواجه هستیم تا محصولی اجتماعی یا امثال آن و معتقدم همین نگاهابزاری به مقولهیاد شده سبب شده تا به فیلم نه چندان دلچسب و کاملا تاریخ مصرف دار مواجه باشیم و نمایشنامه دیوید ممت تفاوت ماهویبا «استاد» دارد.

چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیالم فجر1041–حسین گیتی

نقد فیلم- در آغوش درخت / کارگردان: بابک خواجه پاشا

چکیده روایت : بحران پیچیده زندگی کیمیا و فرید که14سال از ازدواجشان می گذرد و جهان زیبایفرزندشان به هم می ریزد. کودکانی که هیچ چیزی جزسادگی و مهربانی را در زندگی نمی شناسند.

در چند سال گذشته نوعی از آثار سینمایی در ایران ساخته شده که نه نتها به جغرافیا بلکه به فرهنگ بومیآذربایجان هم توجه دارد. فیلم های عمدتا موافق یا قابل قبولی هم بوده اند؛ البته شواهد بیانگر این واقعیت است که این اتفاق به صورت همت ها و علقه های فردی رخ داده و اینجا هم یک مهندسی فرهنگی و کار تشکیلاتی و سازمانی از طرف نهاد های رسمی در میان نیست.