پنجم دی ماه فیلمهای بخش سودای سیمرغ چهلمین جشنواره فیلم فجر معرفی شد؛ خبری که هر ساله برخی حاشیه‌سازی‌های غالبا غیرمنطقی را به همراه دارد، اما آن چیزی که مهم است سمت و سوی این دوره جشنواره به قانون‌گرایی و عدم تبعیض است.
اگر گذری به دوره‌های اخیر جشنواره و ترکیب هیات انتخاب داشته باشیم، بی‌شک سالی نبوده که انتخاب‌ها به دور از انتقاد باشد. اما به نظر می‌رسد علت اصلی این انتقادها به زیاده‌خواهی برخی سینماگران بر می‌گردد. سینماگرانی که با ساخت فیلمهای با کیفیت پایین مدعی حضور در بخش مسابقه جشنواره فجر و یا با جو رسانه‌ای به دنبال جهت‌دهی خاص و مظلوم‌نمایی هستند اما بعدها زمانی که فیلمشان را تماشا می‌کنید شاید به هیات انتخاب حق می‌دهید که به درستی این فیلم را انتخاب نکرده است.
به طور حتم جشنواره فجر قانون و چارچوب خاص خود را دارد و انتخاب‌ها نیز براساس این قانون اتفاق می‌افتد و مهم‌ترین مسئله‌ای که باید سینماگران به آن توجه کنند احترام به این قانون است. موضوعی که بارها به آن تاکید شده اما برخی‌ها علاقه بسیاری به بی‌توجهی دارند. اگر بخواهیم انصاف را رعایت کنیم هستند سینماگرانی که همیشه خود را همپای سیاست‌گذاران جشنواره می‌دانند و نسبت به انتخاب‌ها حق مطلب را ادا می‌کنند.
هر تعداد فیلمی که امسال در این لیست قرار گرفته است با نگاه حرفه‌ای هیات انتخاب برگزیده شده است و به جرٲت می‌توان گفت که این ترکیب متشکل از افراد سینمایی و دانشگاهی توانسته فهرستی هم راستا با فجر انقلاب اعلام کند؛ اتفاقی که در چند سال اخیر کمتر شاهد آن بودیم.
بدون تردید برگزارکنندگان چهلمین جشنواره فیلم فجر با تمهیدات اندیشیده شده به دنبال رضایت حداکثری سینماگران است تا سینمای ایران با همدلی و یکپارچگی میان اهالی این صنعت، به قله شکوفایی برسد و حرفی برای گفتن داشته باشد.
