به گزارش سینمایی نیوز و به نقل از نای، محمدرضا رئیسی مولف کتاب شیوه نوازندگی ساز «اودو» در خصوص بخش های این کتاب گفت: کتاب شیوه نوازندگی اودو، به ریشه های ساز اودو پرداخته است و تاریخچه آن از منشاء سنتی اش در نیجریه تا جایگاهش در موسیقی امروز را بررسی میکند. در ادامه آموزشهای عملی در قالب ارائه نتهای موسیقی برای نواختن آن و تکنیکهای ساده و پیشرفته برای ایجاد صداها و ریتمهای متنوع را در این کتاب خواهید دید. در پایان، نقش کاربردی اودو در سبکها و ژانرهای مختلف موسیقی در نواختن ریتمهایی که در موسیقی سرتاسر جهان مشترک است ، بررسی شده است.
این نوازنده سازهای کوبه ای با اشاره به ویژگیهای فنی و آموزشی این کتاب بیان داشت: کتاب شیوه نوازندگی ساز «اودو» به نحوی تدوین شده است تا هم برای نوازندگان سازهای کوبهای که «اودو» را به عنوان ساز دوم مینوازند کاربردی باشد و هم نیاز مبتدیان را به کلی مرتفع سازد.
وی اضافه کرد: برای جلوگیری از یکنواختی ناشی از تمرینات ابتدایی ریتم، این کتاب به نحوی تدوین شده تا هنرجویان بتوانند قطعاتی را نیز بر مبنای الگوهای ریتمیکی که آموختند، بنوازند و نتیجۀ تمرین خود را به صورت عملی ببینند. البته برای یادگیری هرچه بهتر مطالب کتاب، نمونۀ صوتی اکثر تمرینها قابل دسترسی است و می توان از آن بهرۀ فراوانی برد.
رئیسی افزود: با توجه به این که تمامی تکنیکها با متن و عکس توضیح داده شده است، یادگیری این ساز برای کسانی که با یک ساز کوبهای آشنا هستند بسیار ساده و روان است اما برای کسانی که با هیچ سازی آشنا نیستند کمک گرفتن از مدرس تخصصی این ساز می تواند نقش بسیاری ایفا کند.
این نوازنده سازهای کوبه ای که تا به امروز تالیف کتابهای آموزشی درباره شیوه نوازندگی ساز کاخن و کتاب آموزش پالماس را در کارنامه هنری خود دارد، «اودو» (کوزه) را یک ساز کوبهای منحصر به فرد که اصل و ریشۀ آن به موسیقی سنتی نیجریه برمیگردد، دانست و گفت: این ساز گلابی شکل از گِل یا سرامیک ساخته میشود و دارای یک دهانه در بالا و یک حفره در بدنۀ ساز است که با ضربه زدن روی آنها سبب تغییر جریان هوا در ساز شده و با نواختن انگشتان بر روی بدنه این ساز صداهای متنوعی تولید میشود. ساز اودو به دلیل داشتن صدایی زیبا و دلنشین، امروزه در موسیقی محبوبیت بسیاری پیدا کرده است و در ژانرهای مختلف موسیقی در جهان اعم از جَز و پاپ به کار گرفته میشود.
او که تاکنون در بسیاری از فستیوالهای خارجی اجرا داشته درباره لزوم نوشتن متد های جدید برای سازها بیان داشت : نوشتن متدهای جدید برای سازهای کوبهای میتواند بسیار مؤثر باشد که البته در بسیاری از موارد این اتفاق هم افتاده است و نتیجهبخش بوده که یکی از نتایج این اتفاق میتواند . پاسخ به نیازهای موسیقی مدرن باشد چرا که موسیقی مدرن همواره در حال تحول است و متدهای قدیمی ممکن است نتوانند به خوبی پاسخگوی نیازهای سبکهای جدید یا تکنیکهای پیشرفته باشند. متدهای جدید میتوانند مهارتهایی را آموزش دهند که برای نوازندگی در سبکهای معاصر، مانند جَز، فیوژن، یا موسیقی تلفیقی، ضروری هستند
وی ادامه داد: ساختاردهی بهتر به آموزش یکی دیگر از نتایج نوشتن متدهای جدید برای سازهاست چرا که متدهای جدید با استفاده از اصول آموزشی مدرن، میتوانند فرآیند یادگیری را گام به گام و علمیتر کنند و از پراکندگی مطالب که در برخی کتاب ها دیده می شود جلوگیری کرده و اطلاعات را در قالب درسهای منظم، همراه با تمرینات و توضیحات واضح به هنرجویان ارائه دهد. این روش باعث میشود هنرجویان بهتر بتوانند مفاهیم را درک کرده و مهارتها را به درستی اجرا کنند. ایجاد انگیزه در هنرجویان هم نتیجه دیگر این اتفاق است . من معتقدم استفاده از متدهای قدیمی گاهی برای نسل جوان خستهکننده و غیرجذاب است. متدهای جدید میتوانند با ترکیب خلاقیت، استفاده از فناوریهای آموزشی (مانند فایلهای صوتی، ویدئوهای آموزشی یا اپلیکیشنها)، و تمرینهای متنوع، انگیزه بیشتری برای یادگیری ایجاد کنند.
رئیسی که بیش از ۳۰ کارگاه آموزشی درباره نواختن ساز کاخن در شهرهای مختلف ایران برگزار کرده ، حفظ و ارتقای سازهای کوبهای و تطبیق با هنرجویان را یکی دیگر از نتایج نوشتن متدهای جدید آموزش سازها دانست و ادامه داد: نوشتن متدهای جدید میتواند به ارتقای آگاهی نسبت به سازهای کوبهای و حفظ میراث آنها کمک کند. این متدها میتوانند تکنیکهای قدیمی را با روشهای مدرن ترکیب کرده و به شکلی ارائه دهند که این سازهای برای نسلهای جدید جذاب باقی بمانند.از سویی دیگر هر هنرجو نیازها و اهداف خاص خود را دارد. متدهای جدید میتوانند آموزش را برای طیف گستردهای از هنرجویان، از مبتدیان تا حرفهایها، تطبیق دهند.در نتیجه، متدهای جدید نه تنها مؤثر هستند، بلکه ضروریاند، زیرا پلی میان سنت و مدرنیته ایجاد میکنند و زمینهساز رشد موسیقی و هنرمندان آینده میشوند.
کتاب شیوه آموزشی ساز «اودو» در ۱۶۷ صفحه توسط انتشارات نای و نی منتشر و در دسترس عموم قرار گرفته است.