«هاجز» در سال ۱۹۳۲ در بریستول به دنیا آمد و قبل از پیوستن به نیروی دریایی به عنوان حسابدار کار می‌کرد. چند سال بعد در پشت صحنه در تلویزیون مشغول به کار شد. استعداد «هاجز» او را مورد توجه قرار داد و فرصتی برای کارگردانی اولین فیلم داستانی به او داده شد.

فیلم مهیج، انتقام‌جویانه و تحسین‌شده «کارتر را بگیرید» در سال ۱۹۷۱ با بازی «مایکل کین»، مسلماً بهترین دستاورد او در عرصه کارگردانی است.

او بعداً گفت فقری که در شمال انگلستان هنگام خدمت در نیروی دریایی سلطنتی در اوایل زندگی خود شاهد بود، بر ساخت فیلم سینمایی «کارتر را بگیرید» تأثیر گذار بوده است.

او یک سال بعد، یک فیلم هیجان‌انگیز دیگر با بازی «مایکل کین» با عنوان «پالپ» ساخت و اندکی پس از آن فیلم اقتباسی بر اساس رمان نوشته «مایکل کرایتون» با نام :«مرد پایانه‌ای» را ساخت که تحسین «استنلی کوبریک» و «ترنس مالیک» را برانگیخت.

هاجز در سال ۱۹۸۰ هم فیلم علمی-تخیلی «فلش گوردون» را ساخت.

«هاجز» چند هفته پس از فیلمبرداری فیلم «دیمین: طالع نحس ۲» در سال ۱۹۷۸، از این پروژه کنار رفت اما در سال ۱۹۸۷ هم فیلم «نیایش برای مرگ» را به سینما آورد و در ادامه در سال ۱۹۸۹ فیلم «رنگین‌کمان سیاه» را ساخت، فیلمی که توزیع آن با مشکلاتی همراه بود.

یک دوره کوتاه کار با «کلایو اوون» اواخر دوران حرفه ای این کارگردان را نیز مورد توجه قرار داد. فیلم «کارت پخش کن» (۱۹۹۸) با بازی «کلایو اوون» در ابتدا در بریتانیا موفقیت چندانی نداشت و پس از آن که در آمریکا به موفقیت دست یافت و دوباره اکران شد. در سال ۲۰۰۳ هم «هاجز» و «اوون» در فیلم «من می‌خوابم وقتی مرده‌ام» همکاری کردند.

«مایک هاجز» پس از آن از کارگردانی کناره گیری کرد و به نوشتن رمان های جنایی پرداخت. در زمان مرگ، او در حال نوشتن رمان «همه چیز در دریا» بود، یک رمان-مستند زندگی‌نامه‌ای که زندگی او را ترسیم می‌کند.