سینمایی نیوز- از ابتدای شیوع کرونا بارها راه‌حل‌هایی برای پا برجا ماندن تئاتر در دوران پاندمی از سوی پیشکسوتان این حوزه ارایه شد، نمونه این راه‌حل‌ها استفاده از فضای مجازی، اجراهای آنلاین و برقراری دوباره تله‌تئاترها بودند.
طبیعی است که این راهکارها تنها در راستای کمک به تئاتر است تا صدمات وارده به آن را کاهش دهد. زمانی که ما به دنبال جایگزین برای تئاترهای اجرا شده در سالن‌ها باشیم و بتوانیم مجموعه‌ای از آنها را به کار بگیریم، خواهیم توانست آسیب‌ها به این هنر را کم کنیم.
متاسفانه ما سال‌هاست پدیده‌ای به نام تله‌تئاتر را از تلویزیون حذف کرده‌ایم، اتفاقی که به دوران پیش از کرونا برمی‌گردد، از این رو با توجه به پتانسیل‌های این حوزه باید ساخت تله‌تئاتر و پخش آن در دستور کار سیمای جمهوری اسلامی قرار بگیرد.
علاوه بر آن رادیو هم می‌تواند بسیاری از نمایش‌ها را به صورت رادیویی کار کند اما باید دستمزد به هنرمندان پرداخت کند نه اینکه عنوان کند این فضا را در اختیار هنرمندان قرار می‌دهد تا از آن استفاده کنند؛ گویی که به آنها صدقه‌سری می‌دهد.
ما اگر بودجه‌ای برای تئاتر در نظر نگیریم همچنان شاهد چالش‌ها در این هنر خواهیم بود. مشکل ما این است که در کشور گوش شنوا وجود ندارد و کسی دلش برای تئاتر و هنر نمی‌سوزد زیرا اگر دغدغه‌ای در این باره وجود داشت، اجماعی بین وزارتخانه‌های ذی‌ربط و صدا و سیما شکل می‌گرفت تا تئاتر را در دوران پاندمی و شیوع کرونا در کشور سرپا و زنده نگه دارند.
ما حتی اعتقاد داریم راهکار این مشکل چیزی نیست که مسوولان بخواهند برای آن زمان زیادی بگذارند، آنها می‌توانند بودجه در اختیار هنرمندان قرار داده، آزادی عمل بیشتری برای آنان فراهم کنند و درکی از مشکلات خانواده تئاتر داشته باشند.
همین امروز خواننده‌ای اهل بیرجند که در اپراها از او کمک می‌گرفتم با من تماس گرفت و گفت ۱۰ سال در تهران تمام تلاش خود را کرده تا به جایی برسد. متاسفانه در این یک سال اخیر، کرونا شرایطی برای او فراهم کرده تا دوباره به شهرستان برگردد و طبیعتا به امید موفقیت در موسیقی در آینده باید همه چیز را از صفر شروع کند.
متاسفانه این اتفاق تنها به این خواننده بااستعداد محدود نمی‌شود و نمونه‌های آن در حوزه هنر و تئاتر فراوانند. در گروهی که با آنها کار می‌کنم، هنرمندان زیادی داریم که در این شرایط بیکار شده‌اند.
این در حالی است که اگر یک نهاد یا سازمان نظیر تلویزیون از ما می‌خواست اپرای عروسکی اجرا کنیم و بودجه‌ای برای اجرای آن تخصیص می‌داد به رغم مشکلاتی که برای‌مان وجود دارد اپرا را بازتولید و بودجه آن را بین هنرمندان شرکت‌کننده تقسیم می‌کردیم.
یک سال است مو بر زبان ما آمده آنقدر که گفته‌ایم تله‌تئاتر راه بیفتد، اجرای آنلاین از این محدودیت‌های سرسام‌آور خارج شود اما متاسفانه کسی گوش نمی‌دهد.
من بارها و بارها این سخنان را گفته‌ام، هر بار به خودم می‌گویم دیگر در این باره صحبتی نخواهم کرد زیرا معتقدم صحبت تکراری نه تنها فرد را بی‌ارزش می‌کند بلکه موضوع را هم لوث می‌کند. با این حال مشکلات پیش روی جامعه تئاتر چنان زیاد است که گمان می‌کنم این سخن شاید این بار اثر کند.
