به گزارش سینمایی نیوز و به نقل از روابط عمومی موزه سینما، داریوش فرهنگ با اشاره به اهمیت انگیزه و روحیه بالا در انجام فعالیت هنری گفت: حق نداریم هنگام فعالیت در این حرفه شاداب نباشیم و سر کار باید به اجزای گوناگون اثری که در حال خلق آن هستیم فکر کنیم. یک هنرمند باید توانایی داشته باشد تا در لحظه تصمیم بگیرد و بعد دست به خلق اثر بزند.
نباید تنها به تصورات خود متکی باشیم
وی ادامه داد: از آنچه که وجود دارد نهایت استفاده را ببرید چراکه تخیل پایان ناپذیر است و اگر تنها به تصورات خود بها دهیم، ممکن است کار پیش نرود.
فرهنگ درباره قابلیت‌های بیانی سینما ، گفت: واقعیت صرف در سینما کاربردی ندارد و باید با مواردی همچون انتخاب زوایای دوربین آن را بسازیم. همانطور که می دانید هیچکاک استاد مسلم سینما بود و از موارد ساده به طر‌ح‌هایی عجیب می‌رسید. یک بازیگر هنگام گفتن دیالوگ باید اندازه محیط را بداند تا به اندازه آن صحبت کند. یاد بگیرید که زیر و بم صدا را به صورت درست در دیالوگ‌ها لحاظ کنید تا عواطف مورد نظر به مخاطب منتقل شود. تئاتر فراتر از روزمرگی و واقعیت فراتر از حقیقت است و باید به دنبال چنین کیفیت هایی بود.
این بازیگر سینما افزود: اخیرا در حال مطالعه کتاب «کتابخانه شخصی من» اثر ویل دورانت هستم. او در این اثر اشاره کرده که فرهیختگان در دنیا چه کرده‌اند که جهان امروزه به این شکل درآمده است. ما هم باید تلاش کنیم تا از طریق هنر چیزی به این جهان اضافه کنیم. امیدوارم در این جلسات، نکاتی را فراتر از آموزش‌های موجود در کتاب‌ها آموخته باشید.
لذت بردن از ذات هنر مهم‌تر از انتقال معنا است
پس از آن، بخش‌هایی از دومین فیلم این کارگردان با عنوان «دو فیلم با یک بلیط» به نمایش درآمد و سپس حاضران در کارگاه سوالاتی را پیرامون این اثر مطرح کردند.
فرهنگ با تاکید بر اینکه در حیطه هنر لذت بردن از ذات هنر مهمتر از انتقال معنا است، افزود: «دو فیلم با یک بلیط» در زمان خود مورد توجه قرار گرفت در جشنواره فیلم فجر نیز در رشته‌های گوناگونی نامزد دریافت سیمرغ شد و بعدها نیز منتقدان به آن توجه نشان دادند و به واکاوی نکات مغفول مانده موجود در آن پرداختند. نکته مهم فیلم این است که فرد کلاهبردار در آخر با سینما به گونه‌ای احترام آمیز رفتار می‌کند. علیرضا زرین دست به عنوان مدیر فیلمبرداری نقش تعیین کننده‌ای در کیفیت این اثر داشت.
فرهنگ خاطر نشان کرد: سال‌های دهه شصت تا هفتاد بهترین زمان برای سینمای ایران بود و همه تلاش می‌کردند بهترین خود را ارائه دهند. «دو فیلم با یک بلیط» هنوز جان دارد، خصوصا که درباره سینما است. نکته ویژه‌ای در این اثر وجود دارد که آن در تفاوت بازی‌ و میزانسن‌ها در فیلمی که می‌ساختند با فیلمی که زندگی می‌کردند نهفته بود.
عنوان «دو فیلم با یک بلیط» پیشنهاد امیر اسکندری بود
وی با بیان اینکه نام اولیه این اثر «سوءتفاهم» بود، گفت: عوامل گفتند نام «سوءتفاهم» مناسب این فیلم نیست و امیر اسکندری گریمور فیلم بود که نام «دو فیلم با یک بلیط» را به من پیشنهاد داد. شرایط سینمای آن زمان برای ثبت تاریخی در فیلم وجود دارد و به آن اشاره می‌شود، مانند مسئله کمبود نگاتیو. این اثر به حرمت سینما ساخته شد. وقتی همه موارد از جمله میزانسن و لباس و… در صحنه درست باشد، فیلمساز باید بسیار بی‌استعداد باشد که نتواند فیلم خوبی را بسازد.
فرهنگ با بیان اینکه ساخت فیلم دوم سخت تر از فیلم اول است، بیان داشت: برایم جالب بود که در جشنواره هلند این فیلم را یک کمدی مدرن نامیدند. همه شما باید بدانید که بودن در این حرفه اهمیت ندارد، بلکه باقی ماندن مهم است.
صحبت از من و فردیت در سینما بی معناست
وی خاطرنشان کرد: هنگام بازی در یک نقش منفی باید در عمل و گفتار شخصیت به خود حق دهید و من این رویه را در ایفای نقش «ابوسفیان» به کار گرفتنم.صحبت از «من» و فردیت در سینما بی‌معناست زیرا سینما یک کار گروهی است و نباید نگرش‌های اینچنینی در آن وجود داشته باشد.
فرهنگ در پایان بیان داشت: «دو فیلم با یک بلیط» اثری است که با علاقه بسیار زیادی آن را ساختم و برای آن تمام انرزی ام را گذاشتم و از معدود فیلم‌های ایرانی است که درباره «سینما» ساخته شده است. بعد از «طلسم» بسیار فکر می‌کردم که چگونه می‌توانم اثر متفاوتی بسازم که درباره سینما باشد و این بی‌قراری در حرکات دوربین نیز احساس می‌شود.