از زمان برداشتن نرده‌های اطراف این مجموعه در اوایل دهه هفتاد تا روز گذشته (دوم دی 1402) که با همراهی محمدمهدی اسماعیلی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمود سالاری، معاون محترم فرهنگی این وزارتخانه و همراهی بی‌دریغ مدیریت و همکاران مجموعه تئاتر شهر، وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و شهرداری تهران و نیز شهرداری منطقه یازده این نهاد، مراحل کلنگ‌زنی برای ایجاد حریم تئاتر شهر انجام شد، این بنا مورد بی‌مهری‌‎های زیاد و اتفاقات ناگواری قرار گرفته است.

بر کسی پوشیده نیست که قطعاً این مجموعه با توجه به قرار گرفتن در مرکز شهر و پرترددترین تقاطع پایتخت باید به آسان‌ترین و راحت‌ترین شکل ممکن مورد بهره‌برداری تمامی مردم و اقشار جامعه قرار بگیرد اما متأسفانه طی سال‌های گذشته فرهنگ نگهداری عمومی این بنا آن‌طور که بایدوشاید مورد توجه و دقت نظر قرار نگرفته است.

آتش‌سوزی، تخریب کاشی‌کاری‌ها، آسیب‌‌دیدگی درهای چوبی و سایر ناهنجاری و بزه‌های اجتماعی که در پیرامون مجموعه منجر به سلب آرامش و به خطر افتادن امنیت هنرمندان، خانواده‌ها و عابران می‌شد، تنها بخشی از عواملی و دلایلی بود که ضرورت ایجاد یک حریم برای حفاظت از مجموعه را به همگان گوشزد می‌کرد.

در این راستا، به‌منظور اجرایی شدن طرح حریم تئاتر شهر از طراحان صحنه و هنرمندان زیادی دعوت شد تا با توجه به حفظ ابعاد هنری، اجتماعی، فرهنگی و زیباشناختی بنا، پیشنهادات خود را برای ساخت حریم تئاتر شهر ارائه دهند.

این طرح‌ها در اشکال مختلف با متریال‌های متفاوت به وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ارائه شد.

پس از برگزاری جلسات متعدد و ساعت‌ها بررسی همه‌جانبه با توجه به اولویت قرار دادن نقطه نظرات کارشناسان گران‌قدر میراث فرهنگی و همچنین سازمان زیباسازی شهر تهران درنهایت با طرحی که اکنون درصدد اجرای آن هستیم، موافقت شد.

قطعاً حفظ و پاسداشت مجموعه فرهنگی- هنری تئاتر شهر به‌عنوان میراث غنی و گران‌بهای ملی این مرزوبوم نه‌تنها دغدغه خانواده بزرگ تئاتر کشور بلکه مطالبه تمامی مردم و اقشار جامعه بوده و هست.

آنچه اکنون به‌عنوان طرح حریم تئاتر شهر در مسیر اجرایی شدن قرار دارد، حاصل صبر، تلاش و همراهی مدیران، هنرمندان و رسانه‌های موافق یا منتقدی است که سال‌های سال یک‌صدا بر اهمیت توجه و پاسداشت این بنا تأکید کرده و از هیچ تلاشی دریغ نکردند.

این میراث، سرمایه گران‌بهایی است که باید به‌درستی و درنهایت امانت‌داری به دست آیندگان سپرده شود.