سینمایی نیوز- عضو هیأت داوران بیست‌ویکمین جشنواره فیلم فجر گفت: «در دوره بیست‌ویکم جشنواره فیلم فجر، از بیرون هیأت داوران توصیه‌هایی به ما شد که برای فیلمی جایزه ویژه درنظر بگیرید، اما به‌یاد دارم که نپذیرفتیم و گفتیم این اتفاق از نظر ما شدنی نیست…»
«مهرداد فرید» در گفت‌وگو با مرکز اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی جشنواره فیلم فجر، با اشاره به خاطراتی از برگزاری آن دوره از جشنواره اظهار کرد: از جمع هیأت داوران دوره بیست و یکم، دو نفر دیگر در میان ما نیستند؛ یکی از آنها «مهرداد فخیمی» فیلمبردار سرشناس سینما و از پیشکسوتان این رشته است و یکی دیگر از آنها «کامبوزیا پرتوی» عزیز که سال گذشته به‌خاطر ابتلا به بیماری کرونا از دنیا رفت. همچنین «گلاب آدینه» نیز در جمع هیأت داوران آن سال بود که فعالیتش در سینما کم شده و اگر هم در سال‌های اخیر کار کرده، در حوزه تئاتر بوده است. اتفاق مثبت حضورم در این جمع، آشنایی با خانم آدینه بود به طوری که او پذیرفت در اولین فیلمی که ساختم، بازی کند و تداوم این دوستی تاکنون، از برکات جشنواره آن سال است. در آن سال، در جمع هیأت داوران، سینماگران دیگری مانند «محمد بزرگ‌نیا» هم حضور داشتند که هرچند کم کار شده و چندین سال است که کار نکرده، اما از وجودشان بهره‌مندیم و نمی‌دانم چه باید کرد که دوباره این عزیزان در سینما فعال باشند.
این منتقد و کارگردان سینما افزود: دوره بیست و یکم، سال خوبی برای جشنواره فیلم فجر بود؛ از بین فیلم‌هایی هم که انتخاب کردیم؛ «نفس عمیق» اثر پرویز شهبازی، ازجمله فیلمهای شاخصی بود که جایزه سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه را گرفت. یکی از اتفاقات تلخ آن سال هم این بود که اولین فیلم مانی حقیقی به نام «آبادان» به جشنواره ارائه شد، اما پذیرفته نشد. ما که عضو هیأت داوران بودیم دوست داشتیم این فیلم هم در میان فیلم‌هایی باشد که مورد قضاوت قرار می‌گیرد؛ ولی هیأت انتخاب آن سال، آن فیلم را قبول نکرد. هرچند بعدها مشخص شد که مانی حقیقی از استعدادهای بزرگ ایران است.
کارگردان فیلم سینمایی «دعوتنامه» ادامه داد: اگر بخواهم از شیرینی‌های آن سال بگویم، اهدای جایزه بهترین فیلم کوتاه به فیلمی از «شهرام شاه‌حسینی» بود. او آن سال تازه فیلمسازی را شروع کرده بود و سیمرغی که دریافت کرد، به مشوقی برای ورود او به سینمای حرفه‌ای بدل شد؛ پس از آن نیز او آثار خوبی ساخت که نمونه آن سریال «می‌خواهم زنده بمانم» است.
این روزنامه‌نگار سینمایی همچنین گفت: موضوع دیگر این است که هیأت داوران جشنواره فیلم فجر همیشه در مظان اتهام قرار دارند که فشارهای بیرونی در رأی آنها اثرگذار است و… اتفاقا آن سال فشار به وجود آمد اما به جایی نرسید! از بیرون هیأت داوران توصیه‌هایی به ما شد که برای فلان فیلم هم جایزه ویژه قرار دهید. به‌یاد دارم که نپذیرفتیم و گفتیم این اتفاق ازنظر ما شدنی نیست و اگر دوست دارید، به دبیر جشنواره مستقیم بگویید تا ازطرف خودش این جایزه را بدهد. آن سال هیأت داوران زیربار این مسئله نرفت و رأی‌هایی را که دادیم، کاملا رأی‌های خودمان بود.
فرید درباره برگزاری چهلمین دوره از جشنواره فیلم فجر نیز گفت: جشنواره فیلم فجر بین ایرانی‌ها جای خود را باز کرده است و وقتی کلمه جشنواره به گوش یک ایرانی می‌رسد، همه یاد جشنواره فیلم فجر می‌افتند. شاید جشنواره‌های دیگری هم وجود داشته باشد اما آنچه که در خاطر مردم ثبت و دائمی شده، این جشنواره است؛ تا جایی که تبدیل به نشان اعتباری شده که خود اهالی سینما باید از آن حفاظت کنند تا این نشان اعتباری خوب، در ذهن مردم تبدیل به رویدادی فرمایشی و دولتی نشود. باید تا جایی که می‌توانند به این سازوکار فکر کنند که چطور این اقتدار را حفظ کنند.
فرید اضافه کرد: درست است که بودجه این جشنواره را دولت می‌دهد و اعضای هیأت انتخاب و داوری را دولت تعیین می‌کند، اما به‌نظرم باید جشنواره راهی را درپیش بگیرد که از وضعیت صددرصد دولتی بودن بیرون بیاید؛ مثلا دو نفر از اعضا از طرف دولت و بقیه از طرف خانه سینما باشند. جشنواره می‌تواند مسیر بینابینی را برای خود درنظر بگیرد تا شائبه دولتی بودن آن کاهش پیدا کند. البته شاید در چشم‌اندازهای جلوتر، دولت به این نتیجه برسد که گزینش‌های هیأت انتخاب و داوری را به‌طور کلی به سازمان سینمایی بسپارد…
چهلمین جشنواره فیلم فجر در دو بخش فرهنگی و رقابتی به دبیری مسعود نقاش‌زاده از 12 تا 22 بهمن 1400 برگزار خواهد شد.
