وی ادامه داد: در واقع ایده‌آل‌ها و خواسته‌های فارابی به عنوان متولی صندوق پروانه در راستای حمایت از سینمای کودک و نوجوان نیز در فراخوان این صندوق قبل تر اعلام شده بود. البته نه به این معنا که فیلمسازانی که طرحی متفاوت از موضوعات گفته شده ثبت کرده‌اند طرحشان‌ مورد توجه قرار نمی‌گیرد، بلکه در این فرآیند رویه کشف استعدادها و طرح‌های خوب نیز طی می‌شود و ممکن است با توجه به شناخت صورت گرفته و قابلیت‌های فیلمساز بعدها ساخت اثر دیگری به او سپرده شود.

وی در پاسخ به این که آیا در این فرآیند کلینیک فیلمنامه فارابی نیز جهت اصلاح برخی طرح‌ها دخالت دارد یا نه، بیان کرد:نه کلینیک فیلمنامه در ارتباط با فیلمنامه‌هایی است که قبل‌تر تهیه کننده و کارگردانش نهایی و فیلملنامه‌اش نیز مورد تایید فارابی قرار گرفته است اما به دلیل این که فیلمنامه آن لازم است است ارتقا یابد، متن در اختیار یک گروه از متخصصان قرار می‌گیرد تا با اصطلاحاتی ارتقا پیدا کند اما صندوق پروانه صرفا پذیرای طرح‌های متقاضیان بوده است.

وی درباه تعداد طرح‌های مدنظر فارابی برای حمایت از ساخت‌شان در صندوق پروانه بیان کرد: ۲۱۲ طرح و فیلمنامه در سامانه به ثبت رسید که انتخاب نهایی بستگی به قابلیت‌های داستانی و جذابیت‌ طرح‌ها دارد. همچنین با توجه به تورم اقتصادی و بالا رفتن پیوسته هزینه‌های تولید فیلم، نمی‌توان به طور دقیق گفت حداقل بودجه لازم برای ساخت یک فیلم حرفه‌ای در حال حاضر چند میلیارد است. ضمن این که ممکن است تا تابستان امسال که معمولا بازه زمانی تولید فیلم‌ها در سینمای ایران است، قیمت‌ها باز هم بالاتر رود.بنابراین با توجه به همه جوانب و این شرایط، میزان بودجه حمایتی و تعداد فیلم‌ها مشخص خواهد شد.

وی در پاسخ به برخی حواشی نمایش دو فیلم فارابی در تلویزیون در نوروز ۱۴۰۲ بیان کرد: امروزه این دیزالو و در هم رفتن مدیوم‌ها به خودی خود یک اتفاق است و جای بررسی دارد. اما باید این سوال را از خود بپرسیم بین سینمایی که نسل ما می‌رفت و در یک سالن با غلیان هیجان و احساسات جمعی برای شادی یا غمگین شدن همراه با فیلم قرار می‌گرفت، آیا همچنان این تعریف از سینما به عنوان یک سرگرمی کارکرد دارد؟ در دهه ۶۰ قرار گرفتن در سالن سینما شاید یک آیین بود؛ اما آیا واقعا امروز هم این برخورد و نگاه به سینما وجود دارد؟!

وی ادامه داد: ضمن این که امروز دیگر بعد از بحران کرونا یا با راه اندازی و رونق گرفتن پلتفرم‌ها، اساسا عادات مخاطب در ارتباط با تماشای فیلم تغییرات جدی کرده است. همچنین پیشرفت تکنولوژی و کیفیت تلویزیون‌هایی که در بعضی از خانه‌ها وجود دارد، گاهی دست کمی از سالن سینما ندارد. ضمن این که ما وقتی درباره سینمای کودک و نوجوان صحبت می‌کنیم، ممکن است برخی از خانواده‌ها ترجیح بدهند فرزندشان در کنار خودشان در خانه فیلم ببیند، بنابراین باید تمام ابعاد این ماجرا را در نظر گرفته و بعد قضاوت کنیم.

وی با اشاره به اهداف صندوق توسعه سینمای کودک و نوجوان عنوان کرد: صندوق پروانه و برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان باعث می‌شود بسیاری از ساختارهای ما در سینمای کودک و نوجوان قابل بازنگری باشد و به این فکر کنیم که یک فیلم کودک و نوجوان باید دارای چه ارزش‌هایی باشد که این نیاز را در خانواده ها و فرزندانشان ایجاد کند و این مسئولیت ما را در انتخاب طرح‌ها و حمایت از آن‌ها سخت‌تر می‌کند. به نظرم با روند فارابی در سال ۱۴۰۲ تامین سلایق مخاطب سینمارو برای نهاد ملی سینمای ایران مهم‌تر است و فارابی صرفا قصد ندارد فیلم برای شرکت در جشنواره‌ها بسازد. با این وجود تلاش می‌کنیم به اصطلاح چرخ را هم از نو اختراع نکرده باشیم و صندوق پروانه خروجی درخوری داشته باشد.

وی درباره حداقل و حداکثر طرح‌های منتخب برای تبدیل به فیلم کودک و نوجوان توضیح داد: با توجه به بودجه‌ای که در اختیار داریم پیش‌بینی من دست کم حمایت از سه طرح و حداکثر ۵ طرح برای ساخت فیلم است. مگر این که یا بودجه در زمان تخصیص کفاف ساخت این تعداد را ندهد یا کیفیت آثار ارسال شده برای انتخاب و قطعیت مناسب نباشد اما به نظرم انتخاب ۴ طرح منطقی‌تر است تا دست‌کم برای هر فصل بتوانیم اکران یک فیلم کودک و نوجوان را داشته باشیم.

احمدیان درباره سقف بودجه حمایت از فیلم‌ها نیز بیان کرد: تخصیص چه مقدار از بودجه به هریک از طرح‌های منتخب بستگی به خود طرح و قصه، موضوع و شرایط مربوط به آن دارد، برایمان مطلوب تر است. میزان تخصیص بودجه به هر یک از فیلم‌ها نیز باید گام به گام و با توجه به برآوردها و برنامه ریزی‌هایی صورت گرفته در ادامه کار مشخص شود. فعلا در مرحله بررسی طرح‌ها هستیم و برای اعلام هر قطعیتی کمی زود است