سینمایی نیوز- نمایش آثار بخش‌های اصلی و جنبی جشنواره چهل و یکم فیلم کوتاه تهران در حالی امروز در پردیس ملت ادامه می‌یابد که با رسیدن به سومین روز، برگزاری این رویداد از نیمه عبور می‌کند. امروز یکشنبه ۲۹ مهر و در سومین روز از چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران، فیلم‌ کوتاه داستانی «بدرود پاریس» در سالن‌های یک و سه پردیس سینمایی ملت در سانس ۱۳ نمایش داده شد.۱۰ فیلم‌ برتر آرای مردمی نیز تا پایان روز دوم چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران اعلام شد و «بدرود پاریس» همچنان جزء آثار منخب است.

به گزارش سینمایی نیوز، “محمد ابراهیم شهبازی” نویسنده و کارگردان فیلم “بدرود پاریس”در گفت و گو با خبرنگار ما درباره علت نامگذاری فیلم بیان داشت: چه بسا برخی از مخاطبین تصور کنند موضوع فیلم از ابتدا لو رفته است و شخصیت ها به پاریس نمی روند اما ایهامی وجود دارد و آن این که، اگر چه در ابتدای فیلم عنوان “بدرود پاریس” نقش می بندد اما در انتهای فیلم تماشاگران فکر می کنند این ها به پاریس می روند; ولی پسر به پاریس می رود و بر عکس نام فیلم، این پدر هست که به پاریس نمی رود. بابک به همراه پسرش افشین که یک نوجوان هجده ساله‌ی سندروم دان است؛ تصمیم گرفته‌اند تا به فرانسه مهاجرت کنند و حالا طبق قوانین این کشور برای گرفتن ویزای افشین با چالش روبرو می‌شوند. «بدرود پاریس»، اثری اجتماعی- فانتزی است.

این سینماگر در مورد علت پرداختن به این سوژه اظهار داشت: کانسپت فیلم ما مهاجرت هست اما شاید در پس این سوژه، مهم ترین چیزی که وجود دارد، خانواده است. بنیان خانواده است که این قصه را پیش می برد. پدری که خانواده کاملی ندارد و تنها یک پسر سندروم دان دارد. شما می دانید که نگهداری از یک کودک خاص آن هم بدون مادر چقدر سخت است. پدر از آرزوهای خود در تمامی این سال ها برای سفر به فرانسه گذشته است. اما در اتفاق نهایی، پدر باز هم در حفظ بنیان خانواده یک نفره ی خود، خانواده را ترجیح می دهد و می ماند.

این کارگردان جوان در مورد جای خالی چنین فیلم هایی در سینمای کوتاه کشور تصریح ساخت: اتفاق عجیبی روی داده است؛ اساسا پرداختن به کودکانی با شرایط خاص، تبدیل به یک چاشنی برای برانگیختن حس عاطفی بیننده شده است. به عبارتی یک کودک سندروم دان و یا اتیسم در فیلم می گذارند تا مخاطب نسبت به والدین کودک، دلسوزی کند و کارکرد دیگری ندارد. اما در فیلم ما، این کودک سندروم دان به تنهایی موضوع فیلم و قصه را پیش می برد و با اطمینان می گویم این در سینمای کوتاه ایران دست اول است.

این فیلمساز آینده دار در مورد ویژگی های ساختاری و محتوایی این اثر که می تواند توسط هیئت داوران دیده شود یادآور شد:فیل منامه این فیلم با موضوع خانواده اهمیت فراوانی دارد. تمامی تماشاگران، درگیر اتفاقات درون فیلم می شوند ولی غافل از این هستند که ما درون فیلم درباره نهاد خانواده صحبت می کنیم; حتی اگر خانواده از هم گسیخته باشد و حتی اگر فرزند شما بچه ای باشد که به شما تا انتهای زندگی تان اجازه ندهد به جایی برسید، تصمیم نهایی بر باقی ماندن نهاد خانواده است. هیچ چیزی حتی پیشنهاد وسوسه انگیزی همچون دعوت به کار از پاریس هم نمی تواند خانواده ای را از هم بپاشد. تمامی اقشار به خصوص پدر و مادر ها مخاطب هدف هستند با وجودی که کاراکتر اصلی ما نوجوان است.

“شهبازی” خاطرنشان ساخت: تلاش می کنیم که این فیلم در دنیا دیده شود و  پخش کننده محترم فیلم خانم “اعتماد” هم این کوشش را می کنند. فیلم جهان شمول است و تنها برای مخاطبان عزیز کشور ما ساخته نشده است. با احترام برای هیئت محترم داوران که اساتید بزرگ ما هستند، این افتخار بزرگی برای یک فیلمساز هست که فیلم‌ «بدرود پاریس» در میان 10 فیلم برتر آرای مردمی جشنواره تا به اینجا قرار دارد و زمانی که می دانید مردم فیلم تان را دوست دارند در نتیجه انرژی صد چندان می گیرید. خیلی خوشحالم.

وی در مورد چالش های زمان ساخت این فیلم تاکید کرد: بودجه محدودی داشتیم و زمان فیلمبرداری کم بود و روزی ۱۸ ساعت تصویربرداری داشتیم که از حد معمول فراتر بود اما تمامی دوستان و عوامل همکاری داشتند. نگهداری از کودک سندروم دان سخت بود. بخش ویژوال هم با سختی اجرا شد.

وی در مورد روند تولید و مراحل ساخت گفت: پیش از آغاز تولید، تست های ویژوال را انجام دادیم، چرا که خوشبختانه بسیار در روند پیشبرد قصه موثر بود. در ادامه به انتخاب بازیگر و لوکیشن پرداختیم. فیلم تقریبا تک لوکیشن ساخته شد، در خانه ای که چند بخش مختلف برای سکانس های متفاوت داشت و البته یک صحنه خارجی هم داشتیم.

وی درباره جشنواره فیلم کوتاه تهران و تاثیر آن بر آینده کاری فیلم سازن جوان گفت: مجالی برای دیده شدن ایده های نو و خطر کردن است که در سینمای بلند به جهت ساز و کار تولید و بودجه و اکران و … نمی توانید و مجبور هستید روی خطی امن حرکت کنید.

او تاکید کرد: پیشنهاد من به فیلم سازانی که سعی می کنند با ساخت آثاری دردناک، راه حضور بین المللی فیلم را باز کنند، این است که اتفاقا زیبایی ها را به تصویر بکشید. جالب است بدانید خارجی ها و اروپایی ها و گردانندگان جشنواره ها، در حال حاضر دوست دارند بدانند چه چیزی اعم از زیبایی ها در کشور ما مغفول مانده است. شما زیبایی های ایران را نشان دهید و مطمئن باشید از شما می پذیرند. نباید سیاه نمایی کرد.

او در پاسخ به پرسشی در خصوص تدوین نظام جامع دستمزد ها گفت: تمامی عواملی که در کستینگ فیلم من حضور داشتند جزء شاخص ترین عوامل سینمای ایران هستند و به خاطر ارج گذاشتن به رفاقت، هیچ کدام دستمزد نگرفتند. اما این اتفاق همیشگی نیست و در نظر گرفتن مینیمم دستمزد قطعا اتفاق خوبی است. اگر چه سینمای کوتاه با ارتباطات و خواهش ها پیش می رود.

وی این طور به صحبت های خود پایان داد: دغدغه ای شخصی را مطرح نمایم و آن این که اگر من و اهالی سینمای کوتاه به جایی می رسیم عقبه و آن مسیری که تا به این جا آمدیم را فراموش نکنیم. پدر و مادر بنده با وجودی که از شرایطی برخوردار نبودند اما اصلی ترین شخصیت هایی بودند که به من میدان دادند و از همین جا دست ایشان را می بوسم. حتما کسانی را که باعث موضوع پیشرفت ایشان شدند فراموش نکنند. از یکایک اعضای گروهم که توان صد در صدی خود را برای ساخت این فیلم گذاشتند تشکر می کنم و دست ایشان را به گرمی می فشارم.

| گزارش و گفت و گو از: تورج اردشیری نیا

| عکس: الهام سادات روئین تن