سینمایی نیوز- فیلم کوتاه داستانی “پذیرایی سیمین” در بخش فیلم های داستانی مسابقه سینمای ایران سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران با 4 سانس نمایش حضور دارد و بازی بازیگر نقش اول زن فیلم مورد توجه تماشاگران در سالن واقع شد.

به گزارش خبرنگار سینمایی نیوز، “علی بنائیان” کارگردان فیلم کوتاه “پذیرایی سیمین” در مورد علت نامگذاری این فیلم بیان داشت: بنده حدود ۷ تا ۸ ماه مراحل بازنویسی این فیلمنامه را طی می کردم که در مرحله پیش تولید، نام دیگه ای داشت و از عنوان شخصیت مرد فیلم انتخاب شده بود که شخصیت اصلی فیلم برای به خانه بردن او تلاش می کند و آن مرد به یک شکلی شخصیت محوری هست.

او افزود: بعد از تولید فیلم و در مرحله تدوین، بنده به این نتیجه رسیدم که اسم فیلم در بر دارنده ی نام شخصیت اصلی فیلم “سیمین” باشد. چرا که تمامی تلاش “سیمین”  برای به خانه آوردن شخصیت مرد فیلم و پُر کردن خلاء تنهایی خویش بود و از آنجایی که به این شکل یک ضیافت را ترتیب داده بود، نام “پذیرایی سیمین” را برای فیلم برگزیدم.

این فیلمساز جوان درباره موضوع این فیلم اظهار نمود: در زمان نگارش فیلمنامه، به طور اتفاقی رمان “جزء از کل” نوشته “استیو تولتز” را مطالعه می کردم. آن جمله را وقتی می خواندم احساس نمودم چقدر به فیلمنامه ی من و شخصیت فیلم نزدیک است و این کَپشِن و جمله را در آغاز فیلم گذاشتم: “در جریان جنگ جهانی، در فرانسه، دیوانه خانه ها از دیوانه تخلیه شدند، انگار که دیوانه ها معنایی جدید در زندگی شان یافته بودند”.

او در همین رابطه گفت: در فیلم قصه زنی را ما می بینیم که در ظاهر، جایگاه اجتماعی و شغلی مناسبی دارد اما خودِ شخصیت و آرمانِ او متفاوت تر از آن چیزی است که ما می بینیم. این چه بسا شبیه به آن ضرب المثل ژاپنی باشد که می گوید: آدم ها همیشه ۳ وجه دارند: وجه اجتماعی، وجه خانوادگی، وجه تنهایی که اصلی ترین وجوه است.

وی در مورد جای خالی چنین فیلم هایی تاکید کرد: اتفاق جدید در جشنواره امسال، تاکید بر تنوع ژانر است. از آن جایی که فیلم ها بسیار شبیه به یکدیگر شده اند، این تکثر ژانر به نظرم در طولانی مدت در سینمای کوتاه و حتی بلند ایران تاثیر مثبتی خواهد داشت.

این فیلمساز جوان اضافه کرد: این درست است که فیلم های قبلی بنده، شخصیتِ زن محور بوده اند اما در واقع دغدغه های اجتماعی را شامل می شدند و سعی نمودم در این فیلم به درون شخصیت نزدیک شوم و یک درام روان شناسانه خلق کنم. جا دارد این دست فیلم ها در سینمای کوتاه و بلند بیشتر ساخته شوند. چند سال پیش فیلمی با نام “برادرم خسرو” دیدم که به بیماری های روان می پرداخت. حس می کنم این موضوعات بسیار زیاد جای پرداخت دارد چرا که شرایط زندگانی افراد در اجتماع به گونه است که این نوع بیماری ها به طور مشترک برای بسیاری وجود دارد.

وی در مورد کمبودهای سینمای کوتاه خاطرنشان ساخت: کمبودهای مالی و حمایت های کم، مسئله ی بسیار آزار دهنده ای است. تنها جایی که از سینمای کوتاه حمایت می کند انجمن سینمای جوانان ایران است. تجهیزات به شدت گران شده است و دستمزد عوامل نیز بسیار بسیار بالا رفته است که البته این می توان گفت منطقی هست.

وی یادآور شد: نبود تنوع ژانر کمبود دیگری بود و امسال این اتفاق خوب افتاد که تاکید بر محوریت ژانر داشتیم؛ اگرچه این مقدار را کافی نمی دانم چرا که نمی توانیم در جشنواره ای که برگزار می کنیم تنها به فیلم هایی در ژانرهای خاص بپردازیم در حالی که پیش از این بستر مناسبی فراهم نشده است. در همین تیزر جشنواره امسال، ما گونه های مختلفی از ژانرهای جنگی، وحشت، جنایی می بینیم و باید توجه کنیم که ساخت فیلم در ژانر بسیار زیاد هزینه تولید فیلم را افزایش می دهد.

او در مورد برگزاری جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران و تاثیر آن بر فیلمسازان جوان گفت: یک ویترین و جایی است که ماءمن آرزوی تمامی فیلم سازان از اقصی نقاط کشور است. برگزیده شدن و راه یابی فیلم ها از بین خیل عظیمی از آثار ارسال شده و نمایش فیلم ها کنار دیگر آثار و تماشای آن ها در معیت تماشاگران این را می رساند که این جشنواره به لحاظ کمی و کیفی چه جایگاه والایی دارد. این جشنواره بستر مناسبی برای تعالی است و می بینیم که فیلم سازان منتخب این جشنواره به سینمای بلند راه یافتند. اگر چه تنها ساخت فیلم کوتاه نمی تواند این زمینه ی ورود به سینمای بلند را هموار کند.

وی در مورد ویژگی های ساختاری و محتوایی این اثر که می تواند توسط هیئت داوران و صاحب نظران دیده شود تصریح کرد: با وجودی که مخاطب سینمای کوتاه خاص است اما به نظر می رسد امسال جنس مخاطبان فرق نموده و تغییر گسترده داشته است. دیده می شود که یک فیلم کمدی که اسباب خنداندن تماشاگران را فراهم می آورد بیشتر دیده می شود تا فیلم های اجتماعی با رویکرد روانشناختی که مخاطب برای آن ها اهمیت فوق العاده ای دارد.

وی تاکید کرد: من با علم بر اینکه می دانستم ریتم فیلمی که خواهم ساخت کُند خواهد بود و با میزانسن و ریتم و تمپوی بالا نمی توانم به درون شخصیت فیلم راه پیدا کنم، دست به ساخت این اثر زدم و داوران بهتر است که سعه صدر بیشتری به خرج دهند. سینما یک هنر دو جانبه است. در کارگردانی اثر (دکوپاژ و میزانسن) وسواس بسیاری به خرج دادم و همچنین بازی بازیگر نقش اول زن فیلم خانم “نازنین احمدی” بازی پرُ چالشی است که صبر و تاءمل داوران بر روی آن می تواند به نتایج خوبی منجر شود.

“بنائیان” در مورد چالش های زمان ساخت این فیلم گفت: تولید و تهیه چالش بزرگ بنده بود. وقتی مشکل مالی دارید طبیعی است که این به تولید هم سرایت می کند. گروه های فیلمبرداری، گریم، طراحی صحنه و لباس، صدا و تولید که انتحاب خود بنده بودند کار خود را خیلی خوب به انجام رساندند و زحمت بسیار کشیدند و از ایشان تقدیر می کنم. اموری نیز که فراهم نشد باز می گردد به شخص اول کار یعنی تهیه کننده که خود بنده بودم. مکان بیمارستان در شهرری و خانه نیز در تهران تصویربرداری شده است.

این کارگردان در اشاره به اهمیت ارتباط فیلمسازان جوان با سینمای بین الملل گفت: این خیلی مهم است و من از آن استقبال می کنم و شرط آن موفقیت تان در فیلم های قبلی است که سبب جلب نظر کمپانی های بین المللی شود. البته سال های گذشته مهمانان خارجی که به جشنواره می آمدند بستر خوبی برای تعامل و ارتباط با ایشان مهیا می شد و متاسفانه امسال این مهم محقق نشد.

سی و نهمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران ۲۷ مهر تا ۲ آبان ماه به دبیری محمد رضا آذر پندار در پردیس ملت در حال برگزاری است.

| گزارش و گفت و گو از: تورج اردشیری نیا

| عکس از: الهام سادات روئین تن