به گزارش خبرنگار سینمایی نیوز، “مهدی حاجی یوسف” کارگردان مستند «اُ-۳۲۴» در مورد علت نامگذاری این فیلم بیان نمود: شخصیت اصلی فیلم “عطاالله صفوی” یک پزشک جراح اورولوژ ایرانی است و در سال هایی، شعار هایی هم چون “بهداشت برای همه”، “نان برای همه” و “آزادی برای همه” را باور می کند و تحت تاثیر یک ایدئولوژی به شوروی کمونیست می رود، زبان نمی دانسته و لب مرز دستگیر می شود و در زمان جنگ جهانی دوم به زندان و اردوگاه کار اجباری می افتد. در زندان مانند هر زندانی دیگری یک شماره به او تعلق می گیرد که نام فیلم را از همان شماره زندانی برگزیدیم.

وی در مورد علت پرداختن به این سوژه اظهار داشت: از سال های دور خوانش رمان هایی که شخصیت اصلی آن ها در پی یک باور و امید برای خود و مردم کشور شان به حرکت در می آمدند را دوست داشتم. زمانی که به همراه خانم “سحر جعفری جوزانی” در دفتر “جوزان فیلم” بر روی تصاویر پشت صحنه سریال “در چشم باد” که خود ایشان سال ۱۳۸۰ با دوربین هندی کم تصویربرداری نموده بودند کار می کردیم، به تصاویر آقای “عطاالله صفوی” بر خوردیم. ایشان به هنگام انتخاب بازیگران “در چشم باد” در تاجیکستان، به واسطه فرزند شان برای آقای جوزانی پیغام می آورند که حرف هایی برای گفتن دارند و به این ترتیب تصاویر وی ثبت و ضبط می شود.

“حاجی یوسف” در مورد مراحل ساخت و روند تولید گفت: با استفاده از تصاویر آرشیوی موجود در دفتر آقای جوزانی و همچنین خریداری نمودن برخی تصاویر از سایت های خارجی و همینطور دانلود نمودن بخش اندکی از تصاویر، به مرحله ساخت رسیدیم.

این کارگردان جوان در مورد جای خالی چنین فیلم هایی یادآور شد: چنین انسان هایی در زمان متفقین که بی گناه ۹ سال تمام در زندان و اردوگاه های کار اجباری به سر بردند و حتی از وقوع زلزله جان سالم به در بردند، اما با وجود همه ی سختی ها برای بازگشت به کشور امید داشتند و اتفاقا برگشتند اما نماندند، فراوان بوده اند که جای دارد در قالب ساخت فیلم های مستند به ایشان پرداخته شود.

وی در مورد ویژگی های ساختاری و محتوایی این اثر که می تواند توسط هیئت داوران دیده شود خاطر نشان ساخت: فیلم مونتاژ بسیار سختی داشت به گونه ای که خیلی سعی نمودم مخاطب باور کند این تصاویر برای همین فیلم ساخته شده است. تلاش کردم با کات های سریع به ریتم بهتری برسم و حوصله تماشاگر هم سر نرود. موسیقی فیلم را نیز خودم ساختم.

وی در مورد برگزاری جشنواره بین المللی سینما حقیقت و تاثیر آن بر فیلمسازان جوان گفت: جشنواره سینما حقیقت بسیار معتبر می باشد. بسیاری از مستند سازان و علاقه مندان حوزه مستند که شناخته شده نیستند با جشنواره سینما حقیقت دیده و شناخته می شوند و این بسیار خوب است. اکران آنلاین ایده بسیار خوبی است. در کارگاه ها ثبت نمودم و بهره بردم.

این فیلمساز در مورد چالش های زمان ساخت این فیلم افزود: مهم ترین چالش آرشیو بود. حتی محبور بودیم فیلم های قدیمی ایرانیِ خودمان را که واتر مارک نداشته باشد و دارای کیفیت اصلی باشد، از یک کشور خارجی بخریم. صدابردار فیلم آقای “محمود موسوی نژاد” داماد بنده و خانم “معصومه حاجی یوسف” خواهر بنده بودند که به همراه خانم “سحر جعفری جوزانی” فیلم را ساختیم و سخت بود.

او در اشاره به اهمیت ارتباط فیلم سازان جوان با سینمای بین الملل گفت: در حال پیگیری هستم که فیلم را هم در جشنواره های خارجی به نمایش در بیارم و هم برای پخش فیلم و همچنین ساخت صفحه IMDB و ویکی پدیا در تلاشم.

او در مورد کمبودهای سینمای کوتاه تصریح ساخت: پشت صحنه فیلمی مستند که در نیویورک ساخته شده است را وقتی همین روز ها در یکی از کارگاه های جشنواره تماشا نمودم، با آن تعداد عوامل و پرده سبز و انیمیشن، حیرت زده شدم که چه هزینه ای صرف نمودند و از هزینه ساخت یک فیلم سینمایی ایرانی نیز بیشتر بود. حتی می گفتند از اروپا تامین بودجه داشتند. حال ببینید من برای ساخت فیلم به تبریز رفتم و هزینه را شخصا پرداخت نمودم و در واقع با هیچ، فیلم می سازم. ارسال فیلم به جشنواره های خارجی برای مدت زمان ۶ ماه حدود ۳۰ میلیون تومان هزینه در بر دارد. حتی تحقیقات من این طور بوده است که برای ارسال فیلم به نتفلیکس می بایستی از طریق وکیل متخصص اقدام شود که این هم هزینه بر می دارد.

“حاجی یوسف”در اشاره به اهمیت حمایت و هدایت مستند سازان بیان داشت: نخست این که از آن جایی که سوژه در کشور ما فروان هست بهتر است فیلمساز در انتخاب سوژه آزاد باشد؛ چرا که خروجی کار سفارشی، به معرفی کالا می انجامد. مستند ساز با واقعیت ها و اتفاقاتِ واقعی و روح سوژه سر و کار دارد و داستان فیلم و همین طور فرهنگ جامعه را می سازد.

این کارگردان درباره جرات در فیلم سازی و گشایش در ممیزی گفت: مجوز تصویربرداری در مکان های مختلف اگر تسهیل شود به ایجاد جرات می انجامد.

این فیلمساز جوان در خصوص موضوع پخش و اکران از شبکه های تلویزیونی منطقه و جهان، مخاطب هدف و بازار هدف تاکید کرد: پلتفرم ها برای فیلم مستند مبلغ اندکی پرداخت می کنند و حق هم دارند چرا که با تبلیغ و نمایش یک فیلم و سریال، عواید بهتری نصیب شان خواهد شد. بهتر است شبکه های مختلف سیما، فیلم مستند را تبلیغ کنند تا مردم ببینند. همین طور شهرداری در سطح شهر با اجرای بیلبورد ها و پوستر ها می تواند سینمای مستند را تبلیغ کند. این مهم، هم به بهتر و بیشتر دیده شدن مستند ها کمک می کند و هم به ساخت اثر بعدی مستند ساز، یاری می رساند. پیشنهاد بنده تبلیغات زیاد است. من انتظار داشتم در سطح شهر جشنواره سینما حقیقت را با تبلیغات گسترده بشناساند.  بنده روحیه کاسبی و دلالی ندارم، در این مدت زمانِ کوتاهی که فرصت زندگانی دارم می خواهم با ساخت آثار مورد علاقه ام برای فرهنگ کشورم کاری کنم و جاودانه شوم.

وی در این رابطه اضافه کرد: مخاطب هدف من مردم کشورم ایران و همه ی انسان های دنیا هستند. بنده اتفاقات جنگ جهانی دوم را در کشورم ایران نشان دادم. نشان دادم که چگونه به شمال و جنوب کشورمان حمله نمودند و سربازانِ وطن و قهرمانان ملی را کشتند. آمریکا، انگلیس و شوروی از نفت ملی و راه آهن به طور رایگان استفاده می کردند، نیروی دریایی را با خاک یکسان نمودند، کشتی ها و هواپیما ها را از بین بردند، توافق کردند به جز تهران تمام ایران در تسخیر دشمن باشد. هیچ کدام کشور خودشان را رها نکرده بودند که کشور دیگری را آباد کنند. ما خودمان باید به آبادانی کشور خودمان بپردازیم. من این اتفاقات جنگ جهانی دوم را با تصاویر آرشیوی واقعی نشان دادم. فیلمساز برای دل خویش و برای مردم فیلم‌می سازد. به قول کارگردانی جهانی، هیچ پیشه ای در دنیا نیست که بنواند به مانند یک کارگردان آدم ها را ۲ ساعت در تاریکی بنشاند و حرف خویش را به ایشان برساند.