سینمایی نیوز، سرویس تئاتر؛ تورج اردشیری نیا- اجرایی در ژانر پارودی و کمدی سیاه و نمونه خوبی از این نوع نمایش که مخاطب عادی تئاتر نیز با آن ارتباط برقرار می‌کند و بدون آن که در طول اجرا احساس خستگی کند، تا به پایان با خنده و شوخی های پخته، بامزه و خلاقانه همراه می شود.
کار به روی یکی از مهم ترین شاهکار های ادبیات نمایشی و نمایش های تاریخ، حفظ داستان اصلی و تبدیل آن به یک اثر کمدی در کنار تک پرده تراژدی، و اضافه نمودن ویژگی های فرهنگ سنتی و بومی ایرانی، از نکات ظریف و هوشمندانه اجرا بود.
ریتم خوب و یکدست، طنز قوی، انسجام متن با اوج های پی در پی با توجه به سبک این نوع نمایش، بستگی دکور و نور مینیمال، کار خوبی را به روی صحنه آورده است.
اشاره و تلفیق و هم چنین تضاد تیپ های فیلم فارسی و کاراکتر های کلاسیک غربی، جالب است.
انرژی هنرپیشه ها، سطح کاراکتر های رومئو، ژولیت و تیبالت و حتی تشخص انسانی بخشیدن به دو عدد گل مصنوعی را طبیعی و باورپذیر می کرد.
در نهایت یک نمایش جسورانه و مبتکرانه را شاهد هستیم و امید است از این دست کار ها بیشتر ارائه شود.
