نظریه اندرو تئودور بایگانی

نظریه اندرو تئودور

۰۵بهمن

ژانر درام دادگاهی؛ جست‌وجوی عدالت با ترازوی سینما

جشنواره فجر هر ساله با اختلاطی از مضمون و سینما در سودای الحاق تالیفات هر هنرمند بوده است، تالیفاتی که اساسا از ساختاری فرمیک و مقدمه‌ای برخوردار بوده‌اند.

۳۰دی

چهل‌سال جشنواره؛ ژانر به ژانر 10

ژانر وحشت؛ سایه‌ای به بلندای ترس

سینمای وحشت در خوانشی نئوفرمالیستی برای تزکیه جانِ مخاطب و روحیات متراکم وی به بار آمده است. ترسیدن برای انسان خاصیتی سمپاتیسم است که او را تا اوج قله‌های ترس هدایت می‌کند. در ایران نیز با توجه به کهن‌الگوهای افسانه‌‌ای همچون جن این ژانر تبلور یافته است.

۲۹دی

چهل‌سال جشنواره؛ ژانر به ژانر 9 |

ژانر وحشت؛ سایه‌ای به بلندای ترس

در این بخش به ژانر «وحشت» و فیلم‌های آن در جشنواره فجر خواهیم پرداخت. پیش از نگاهی تاریخی به پیشینه جشنواره و ژانر وحشت فیلم شب بیست و نهم ساخته حمید رخشانی شایان ذکر است.

۲۶دی

ژانر اکشن؛ زیر چتر حادثه

بررسی ژانر «حادثه‌ای» و فیلم‌های آن در جشنواره فیلم فجر نشان می‌دهد که در ادوار مختلف، فیلم‌های شاخصی در این گونه ساخته و ارائه شده است.

۲۴دی

چهل‌سال جشنواره؛ ژانر به ژانر |

ژانر کودک و نوجوان؛ استشمام اتمسفرِ معصومانه

درام «کودک و نوجوان» و فیلم‌های آن در جشنواره فیلم فجر یکی از ژانرهای شاخص بوده است. ژانری که از اساس در بحبوحه فجر و در سال‌های پس از انقلاب طلوع کرده است.

۲۲دی

چهل سال جشنواره؛ ژانر به ژانر

7 | ژانر کمدی؛ زیستن زیرسایه خنده

از دیرباز خندیدن و گرفتار شدن در تله کمدی، سبکی شاخص در سینما به شمار می‌رفته است. سینمای ایران نیز بارها با بهره‌برداری از ظرفیت‌های مضامین مختلف خانوادگی، جنگی و ... به این ژانر نقب زده است که چند نمونه از این آثار را می‌توان به عنوان آثار موفق شرکت‌کننده در جشنواره فیلم فجر برشمرد.

۲۰دی

چهار دهه جشنواره؛ ژانر به ژانر 6 | ژانر تاریخی-مذهبی؛ روایت‌گری باورها

ملک سلیمان؛ ظهور فناوری و تکنولوژی در عصر اکران فیلم ملک سلیمان -ساخته شهریار بحرانی- از قوی‌ترین شاخصه‌های اثر در قالب ژانر تاریخی است.‌

۱۸دی

چرا فجر، جشنواره مهمی است؟

جشنواره در 40 سالگی چگونه باید باشد

در نظریه اندرو تئودور پیرامون ژانر عناصر شکلی، روایی و مضمونی تثبیت شده در آثار سینمایی هستند که گونه‌ای از فیلم‌ها را در کنار یکدیگر قرار می‌دهد. این تئوری که با رویکرد مرگ مولف در فرانسه کلید خورد، سبک و نوع خاصی از سینما را توصیف می‌کند و به مخاطب اجازه می‌دهد که آثار سینمایی را نه در قالب مولف‌هایشان بلکه در رعایت سبک مورد نظر تحلیل کنند.